Afgelopen weekend was de volgende obstacle run uit de Spartacus Series; Battle of the Ardennes.
Review Battle of the Ardennes
Nadat ik afgelopen mei al in de buurt van Antwerpen de Spartacus Run heb gelopen, was ik zeker van plan om nog een andere run van deze organisatie mee te pakken. Op aanraden van een mede DMM?er heb ik meteen met mijn vaste loop maatje Barend ingeschreven voor de Battle of the Ardennes! Als echte Hollander ben ik niet zo van de hoogtemeters en ik heb nog nooit de Strong Viking (SV) Hills editie gelopen dus dat belooft nog wat in die Ardennen. We gingen in ieder geval voor de medaille natuurlijk 😉 Helaas kreeg Barend een enkel blessure en moest ik hem alleen gaan lopen! Het was een prachtige dag en een leuke run, zeker voor herhaling vatbaar. Ik heb aan de hand van mijn GoPro filmpje een verslag gemaakt en ik hoop dat jullie er wat aan hebben! Ik heb me in mijn verslag best kritisch opgesteld, daar heb je wat aan in een review toch? Oordeel alleen vooral echt zelf door hem zelf een keer te gaan lopen!
Aankomst & Het terrein
We hadden via Airbnb een mooi huisje in Durbuy gehuurd, maar de start van de run is in Barvaux. Dat is helaas net iets te ver lopen dus hebben we de auto gepakt. In de informatie vooraf staat keurig een gratis parkeerterrein vermeld die maar 10 minuten lopen van het terrein ligt. Dat was helaas niet het geval, we hebben er 25 minuten over gedaan. Let hier dus op als je volgend jaar gaat en krap in de tijd zit! Wij vonden het niet erg want ik was toch van plan een startbox sticker te halen bij de info stand zodat ik eerder mocht vertrekken. Dit is overigens een prima systeem wat ze hebben. Je schrijft je in, maar je kan je niet voor een startvak inschrijven. Wil je met iemand anders lopen dan moet je samen een aanmelding doen of je start in een later vak. Ben je alleen zoals ik en wil je eerder starten, dan vraag je dat lief en krijg je een sticker op je bandje. Nummers ophalen ging net als de andere edities weer super vlot en je kan meteen je shirt ophalen zodat je niet misgrijpt na de finish. Ik heb me omgekleed aan een picknick tafel, want het was mooi weer. Tassen bewaking zag er goed uit, maar heb ik geen gebruik van gemaakt aangezien ik supporters bij had.
Temple of Spartacus
Je start bij de Spartacus run om de 7 minuten in een vak en krijgt dan meteen wall, maar deze is niet zo hoog als bij de SV. Bij de SV heb ik nog een voetje nodig deze haal ik wel zelfstandig. Voor mij net goed genoeg, maar eigenlijk mag hij wel een stukje hoger!
Crazy Crawl
Op het eerste stuk kom je door een camping heen gelopen, de route is er niet afgezet dus je moet wel mensen ontwijken. Kort daarna kom ik het eerste obstakel tegen, tijgeren onder prikkeldraad en hekken. Ze hebben hier echter een soort van tuinslangen met gaten in de grond verwerkt, waardoor je bij tijgeren een lekkere lading verkoelend water in je gezicht krijgt. Maakt het niet zwaarder? oh wacht meteen erna nog een stukje tijgeren met je natte pak door de stroomdraden. Ik heb epilepsie en sla de stroom altijd overal over voor de zekerheid. Dus ik kan er niet over meepraten of het een harde optater was of niet.
Stairway to heaven
Vrij snel na de crawl mag je meteen diagonaal de berg omhoog. Zoals ik al in mijn inleiding zei, ben ik geen berggeit en kwam dus ook niet echt snel die berg op. Ik was niet de enige want het was eigenlijk ??n lange file van mensen die een berg op wandelen. Heel soms kwam er iemand met een hoger tempo voorbij. Diverse mensen uitgeput al langs de kant in de hoop dat ze niet ver meer omhoog hoeven, dat werkte niet echt motiverend. Bovenaan lagen er nog meer in de schaduw. Ik ben niet getraind op deze hoogtemeters, maar ik dacht dat die Belgen het wel een beetje meer gewend waren. Ik dacht ook meteen dat dit dan wel de steilste zou zijn, maar helaas te vroeg gejuicht.
L?en fer
Ergens bovenop deze eerste berg kom ik het eerste grote obstakel tegen. Je klimt erop en je glijdt en klautert naar beneden. Leuk, maar niet zwaar of technisch. Het is net zo?n klimtoestel voor kinderen met al die felle kleurtjes alleen dan een stuk groter. Daarna downhill door een dorp, waar net een bruiloft was afgelopen.
Net-Sky
Op naar de tweede berg, in de bossen omhoog! Maar niet alleen via de trails, maar ook onder een net door. Het net was niet zo straks gespannen, maar de berg wel steil. Het had iets strakker gemogen om het interessant te maken, nu was ik meer aan het kloten met mijn GoPro die er steeds in bleef hangen.
Mikado
Het volgende obstakel was een door de organisatie gebouwde brug van houten palen over de rivier heen. Hier kano?n elke dag honderden mensen, dus die moesten er wel onderdoor kunnen. De brug was functioneel, maar geen obstakel. In plaats van 1 balk kreeg je 2 balken om over te lopen, te breed om moeilijk te noemen. Waarom niet iets door het water? Of een touw of tenminste 1 balk? Je kon in ieder geval wel de vaart erin houden.
Phantome Forest
Berg nummer drie en mijn benen beginnen al weer zwaar te worden tot ik ineens allemaal rook zie. Het stonk niet naar vuur dus het zal wel goed zijn. En toen zag ik het pas goed, ze hadden bovenin de berg enkele rookapparaten aangezet waardoor je door een mistig bos liep. Zag er erg vet uit. Net als bij de Tough Ten Miles Safari hadden ze een ?schrik? momentje ingebouwd. Nu geen apen maar monsters.
Chateau D?eau
Onderaan de vorige berg kwam je in het dorpje Durbuy aan, waar je dit obstakel tegen kwam. Wederom een stellage waar je in klimt en vervolgens zigzaggend naar benden gaat. Bovenin hebben ze water laten stromen zodat je een afkoelingsmomentje hebt. Wederom leuk, maar het mag van mijn zwaarder. Ik kom tenslotte met name voor de obstakels.
La Trappe
Nee niet de trappist uit Berkel-Enschot, maar berg nummer 4! Trappen omhoog en niet te zuinig. De uitdaging die ik nog niet zo goed kon vinden in de obstakels heb ik in de bergen wel gevonden. Ook hier was het net als bij de eerste berg ??n grote file van traplopende mensen. Deze keer vond ik het wel prima zo. Even op adem komen en trappen lopen. Sommige mensen liepen langs de trappen met een hoger tempo voorbij, mijn missie om dat komend jaar ook aan te kunnen.
Monstertruck
Bovenop de berg liep je een bocht om en stonden er ineens een aantal autowrakken. Heel veilig met hout voor de ruiten zodat je, je niet kon bezeren. De bedoeling was dat je er dus overheen ging, maar dan wel over de motorkap. Waarom niet over de volledige hoogte van de auto?
Itsy Bitsy Spider
Op mijn GoPro filmpje (hieronder) kan je gewoon de ruimte volledig zien, maar in de praktijk zag ik geen drol. Ik liep een tunnel in die donker was door de rook en een berg stroboscopen (schrok me kapot met mijn epilepsie, maar heb nog niet eerder last gehad van stroboscopen dus durfde de gok wel aan). Je zag niks, maar er waren overal elastieken gespannen. Nog niet eerder een dergelijk obstakel gehad en ik zat echt te stuntelen met die elastieken.
Paille le fou
Verderop het grootste obstakel wat ze hadden gebouwd. Een soort ?erover eronder en er weer overheen? obstakel. Van banden, balken en hooibalen. Heeft waarschijnlijk best wat tijd en energie gekost om te maken, maar ik snapte de banden niet zo?
Jolly Jumper
Eindelijk weer een berg af naar benden en dan zie ik ineens in de verte de finish liggen, mind fuck want je moet nog een stuk! In het grasveld in de verte zie ik twee cirkels en iets wat leek op een load carry. Dichterbij gekomen blijkt het inderdaad een rondje load carry te zijn waar je over en onder balken moest. Het rondje was klein en de zakken waren licht vergeleken met de SV zakken. Halverwege mijn rondje begreep ik eindelijk ook de naam van het obstakel, je mocht nog een rondje gaan zaklopen (waarom heet het zaklopen als je altijd springt?).
Via ferrata
Misschien ben ik wat kleinere bergen vergeten, maar dit was in ieder geval de laatste. Lekker vlak voor de finish nog ff omhoog vlammen! Een nauwe doorgaan stond er overal op bordjes, viel wel mee maar goed dat ze het duidelijk aan gaven.
Finish / Tobogan
Na wat rubberbandjes en wat klim en klauterwerk kom ik bovenop het finish obstakel te staan en mag ik naar de finish sliden. Nadat ik de slide bij Mud Masters en Strong Viking heb gedaan is dit natuurlijk een slide van drie keer niks, maar dat boeide me niks meer, ik was binnen! Medaille om, flesje water, blikje red bull en twee koeken. Goeie bevoorrading achteraf, maar tijdens de run was dat wel anders.
Bevoorrading & Achteraf
Er waren twee bevoorradingspunten, terwijl het ongeveer 27 graden was. Bij deze punten stonden een paar mensen uit pakken Bar le Duc water in te schenken. Dikke prima, maar ik las achteraf dat als je twee rondes liep er gewoon geen water meer was. Ik liep maar 1 ronde en dat was maar goed ook dan. Ik had namelijk aan deze twee punten al te weinig. In het kader van de veiligheid met deze hitte had ik toch wel een extra punt verwacht. Er was geen eten bij de bevoorrading, voor 1 ronde ok? maar voor 2 misschien wel zo fijn? Mijn vrienden stonden al met een lekker fris pilsje te wachten bij de finish. Ik ben ff snel naar de douches gelopen, puur voor wat koud water op mijn hoofd. Het was er overvol met naakte mannen die zich wilde omkleden na het afspoelen, maar de ondergrond was ??n grote waterbende. Het was net als de douches bij SV alleen dan veel te klein. Ik had er geen last van, want ik had een huisje om de hoek. Als ik nog 2,5 uur in de auto moest zitten had ik toch echt wel een droge ondervloer kunnen gebruiken.
Ondergrond & Veiligheid
De hele run was over stevige ondergrond. Varierend van zand- tot bos en kiezelpaden. Geen modder, wel stukken asfalt (weinig). Op diverse punten liep je dwars door aankomende of vertrekkende deelnemers, heel irritant was dat vlak voor de finish. En heel raar dat deelnemers die klaar zijn je er niet eens netjes langs laten. De wegen bovenin de bergen werden vooral gebruikt door tractors en mountainbikers en wandelaars, dit was helaas zo en gelukkig zag ik ze telkens op tijd aankomen. De obstakels waren veilig en stevig. Volgend jaar dus trailschoenen aan in plaats van obstacle running schoenen.
Conclusie
Een prachtige locatie en een goede organisatie. Een run voor mensen die van hoogtemeters houden, maar niet al te pittige obstakels wensen. Voor mij een aangename afwisseling voor 1 of 2 keer per jaar. Verwacht dus als je volgend jaar gaat, geen zware obstakels. Ik hoop dat de organisatie wat aandachtspuntjes aan gaat pakken, want ik ben er volgend jaar zeker weer bij. En dan ga ik wel voor de 2 rondjes!
Foto’s
De eerste foto’s komen snel online. Meer volgt;
Mooie locatie. Pittige beklimmingen. Wel vrij veel asfalt en saaiere loop stukken. (Vorig jaar mooiere route) Fijn om een langere afstand te kunnen doen. Technisch iets minder uitdagende obstakels maar wel hele leuke. Een grote opmerking: bij de muur in het begin kwamen de houten platen al los na de eerste wave. Deed me toch wat vragen stellen rond veiligheid. Al bij al: hele leuke dag gehad. Mistte wel iets gezonder om vooraf te eten.
Prachtige locatie. Het parcours was vooral zwaar vanwege de vele beklimmingen. De obstakels mochten ?cht wel wat uitdagender zijn. Tijd voor Golazo dat ze de obstakels is herbekijken en hier en daar wat gaan ‘lenen’. Afgelopen Spartacus Run in Boom was al een stap voorwaarts, nu ook nog bij de andere runs uit de Spartacus series.
Sorry ik ben verslaafd aan de battle of the ardennes.
Ter info: als je de 2 rondes deed was er wel een bevoorradingspunt met eten.
Net voor je aan je 2de ronde begon (tussen finish en start 2de ronde) was er een punt met iso-drank, bananen en honingkoeken.
Verder wel volledig eens met de review. De zwaarheid van deze run ligt eigenlijk puur in de hoogtemeters (en dat zijn er best veel in deze run!).
De obstakels zijn fun maar niet per se zwaar. Dat geldt eigenlijk voor alle runs van de spartacus series. Leuke introducties tot obstacle running maar als je een echte uitdaging zoekt moet je op zoek naar iets anders, of puur voor een goede chrono lopen.