Afgelopen weekend was het weer tijd voor Mud Masters in Biddinghuizen op het terrein naast Walibi. Zowel op zaterdag als op zondag was?er de mogelijkheid om 6,12 en 18 km te lopen, maar op zaterdag kan je ook kiezen voor 42 km modderhappen of 18 km knallen in het wedstrijd vak.
Afgemeten Afstand
Als voorbereiding op het WK OCR in Amerika heb ik ervoor gekozen om Mud Masters mijn laatste ?tempo-loop? te laten zijn. Ik heb gekozen voor de 18km zou gaan starten in het wedstrijdvak, gelukkig waren mijn collega?s en mede-DMMers Richard,Teun en Martijn net zo gek en zouden ze ook starten in startvak Alpha om 10:30.
Voorbereiding
Na wat tegenvallende runs de afgelopen tijd keken we alle 4 uit naar Mud Masters, aangezien dit niet de eerste keer is dat we meedoen aan Mud Masters weten we wat we kunnen verwachten. Dit evenement wordt eigenlijk elk jaar weer super neergezet en de obstakels zijn van hoge kwaliteit, we waren erg benieuwd of deze editie de hoge verwachtingen weer kon waarmaken.?In de week voor de run werden de eerste foto?s op FB gezet en een paar dagen voor de run een fantastische warm-maker, DMM had weer een preview en liet al enkele obstakels zien! Geweldig zo een filmpje en zagen we nou een nieuw obstakel? in een net springen?.de nieuwsgierigheid was gewekt.
Wakker worden!
Enige nadeel van zo een obstacle run en dan vooral het wedstrijdvak/marathonvak is het vroege starten en daarbij dus het vroege opstaan. Om 0630 uur ging de wekker, natuurlijk wat ontbijten en richting Biddinghuizen. Om ongeveer 09:00 uur kwamen wij aan bij Walibi. Ondertussen komt ook die gezonde spanning opzetten en besef ik me goed dat ik vandaag wil en moet gaan knallen! Meteen bij binnenkomst hebben we onze startbewijzen opgehaald. In de envelop die we kregen zat het startnummer met veiligheidsspeldjes, een bandje voor je pols en tas en je chip welke je op je enkel moest doen. Deze chip zou ervoor moeten zorgen dat je foto?s worden gelinkt aan je startnummer en deze zo makkelijk gevonden kunnen worden en zelfs live op je FB gezet konden worden.?Nu is het zaak om een lekker plekje te zoeken en even bij te praten met de vele mede-DMMers die ondertussen ook al staan te popelen! Ongeveer een uur en 2 toiletbezoekjes later (tsjah dat krijg ik van die spanningen) was het zover, tas wegbrengen en we mochten onze plek innemen in het startgebied.
10-9-8…1-GOO
Na wat heen en weer springen en schreeuwen was het aftellen geblazen, de adrenaline begint weer te pompen en daar gaan we! Binnen enkele meters mochten we over strobalen springen en kregen we de waterdip voor onze kiezen, inderdaad meteen het koude water in. Mede hierdoor was het startvak al opgedeeld en zaten er ongeveer 8 mensen voor mij. Bij het volgende muurtje (volgens mij de laagste die we zijn tegengekomen) ging het even mis voor mij, ik keek niet goed en kwam verkeerd neer op mijn pols, knie, ?n enkel wel te verstaan. Vooral die enkel kon ik goed voelen en al verder rennend begon ik me af te vragen of dit een blessure kon worden die me zou gaan nekken op het WK.
Dutch Mud Men Never Give Up, dus gewoon doorzetten! De volgende obstakels die we voor onze kiezen kregen waren de load Carry, een flink rondje lopen met een zandzak van 20kg.
Test voor de armen
Niet veel later mochten we in de?monkeybars hangen, snel gevolgd door de?apenhang. Dit was ook het punt dat ik zo 4 mensen inhaalde, als ik zo door zou lopen zou ik 5de gaan eindigen. Even een tandje bijzetten dus. Na de ringen (die deze keer in 1 rechte lijn waren gehangen,wat het wel wat moeilijker maakt) mochten we een heel stuk gaan traillopen met wat kleinschaligere obstakels. Denk hierbij aan de bandenstapel, jump overs en de golden stairs, oftewel de stro balen. Toen kwam er een obstakel die ook voorbij kwam in het preview filmpje van Obstakels.com. Hierbij moest je met een touw omhoog klimmen, daarna over een horizontaal cargonet en weer aan een touw naar beneden. Ondertussen liep ik op de 4de plaats met de nummer 3 en 2 op enkele meters afstand, weer een tandje bijzetten dus.
Gas op die lolly
Toen we bij het volgende obstakel aankwamen liep ik 3de en mochten we weer een zandzak op onze schouders nemen, hiermee mochten we een rondje door middel-diep water waden. In de volgende kilometer heb ik ook nummer 2 ingehaald en ging ik de laatste paar kilometers in. Hier kwamen ook de obstakels waar ik naar uitkeek!?Als eerste en mijn absolute favoriet van deze editie, het verticale cargonet waar je vanaf een afstand in moest springen en vast moest houden om daarna via een horizontaal cargonet naar de overkant te gaan. Dit obstakel doet me erg denken aan een Ninja-warrior obstakel en dat vind ik een erg leuke en goede ontwikkeling. Zelf heb ik het horizontale cargonet als een monkey-bar gepakt maar er waren vele manieren mogelijk! Hierna mochten we het water inspringen met de splash jump, het blijft een geweldig gevoel om vanaf zo een hoogte het water in te springen.
Voetje bij de muren?
Nu kwamen de muren in beeld, met mijn flater bij het kleine muurtje nog in mijn achterhoofd kwam ik zonder moeite over de eerste en tweede muur heen. Bij de derde muur zette ik me verkeerd af en miste ik de bovenkant, ondertussen werd ik ingehaald door de nummer 3 die me zag stuntelen bij de muur. Terwijl ik toch alleen de muur opklom was degene die me net had ingehaald omgelopen om me te helpen met de muur. Zelfs in dit competitieve startvak wordt er dus gelopen met een team-spirit!!?Hierna kwam de piperunner, een halfpipe waar je met een sprintje probeert de bovenste rand te pakken om daarna via de achterkant naar beneden het water in te glijden.?Nog een klein stukje tijgeren en toen kwam ik tegelijk met mijn ?tegenstander/teamspeler? door de sizzler en over de finish.
De moeite waard?
Mud Masters heeft in mijn ogen weer een geweldig evenement neergezet. Organisatorisch is het goed geregeld; parkeren,startnummers halen tot tassen ophalen alles gaat even soepel!?De obstakels zijn stevig, en er zijn grootse maar ook vernieuwende obstakels bij. Mud Masters is een aanrader! Ongetwijfeld!, maar toch zijn er verbeterpuntjes. Voor een run met de naam Mud Masters vind ik dat er al edities lang erg weinig modder aanwezig is, wellicht is dat in de loop van de dag en op de zondag meer,maar ook dan blijft het beperkt tot de sloten en trenches. Ik mis de Slo-mo-mud van de eerste Mud Masters die ik deed in maart 2013, deze brak mij compleet af en dat voelde heerlijk!?Daarnaast hebben ze geprobeerd in te spelen op het verlangen om sneller foto?s tot je beschikking te hebben, vandaar de chip en de mogelijkheid om live op facebook de foto?s te laten plaatsen. Bij mij is ondanks het toegang geven tot mijn Facebook niets op mijn pagina gezet en momenteel zijn er op de site nog steeds geen andere foto?s te zien.Gewoon nog even geduld hebben, denk ik!
WK Proof?
Wat een heerlijk gevoel om zo competitief bezig te zijn en toch trots tegelijk als gedeeld 2de over de finish te komen! Met die 2de plaats heb ik mezelf de mentale opkikker gegeven die ik zo voor het WK nog wel kon gebruiken. Over een krappe maand is het zover, een evenement waar ik al een tijd naar toe werk. Via mijn Facebook kan je op de hoogte blijven van mijn voorbereidingen en mijn avontuur daar.?Like de pagina en blijf op de hoogte!
Eerste keer.. meteen de 12km.. een conditie van een schaap, maar toch trots dat ik deze gehaald heb in een tijd die ik zelfs niet had kunnen dromen. Het parcours was echt dik voor elkaar. Toffe obstakels, toffe crew members, water en bananen tussen de run door, het finishing t-shirt, en de foto’s.. gewoon top. Heel goed georganiseerd, en een top sfeer..!
Ga ik dit vaker doen? Jep!
Als caveat: dit was mijn eerste keer mudmasters en ik nader nu de 10 runs in totaal.
Ik vond het een goed georganiseerde run, met een leuk festival-terrein met veel en goede faciliteiten. Het parcours was mooi (door de bossen) maar een klein beetje monotoon, met weinig water en (niet verbazend in de polder) nauwelijks heuvels. Persoonlijk vond ik de obstakels een beetje tegenvallen; op de 18km waren er grote afstanden tussen de obstakels en er waren ook nog eens veel kleine en niet memorabele obstakels. Misschien viel dit ook meer op omdat de paden juist zo makkelijk begaanbaar waren. Als indicatie: de eerste 16 km hebben we in ca. 1:50 gelopen, dus terrein en obstakels lieten nog een zeer aardig tempo toe. Overigens waren er wel (in het derde startvak van de dag) overal korte wachttijden, wat zeer positief is.
Ook verbaasde het me dat er vrij weinig modder was, ??n keer 5-6 trenches, meer niet. Ergens verwachtte ik dat mudmasters nog veel “muddier” zou zijn bijv. strong viking, maar dat viel ietwat tegen. De finish, met een hoge sprong, de quarterpipe en enkele andere obstakels was wel weer heel gaaf. Een heel aardige touch vond ik dat de stroomdraden (sizzlers) direct voor de finish en na alle waterobstakels waren. Mensen die onder de draden door probeerden te kruipen (door de modder) kwamen dus als enigen zwart en modderig de finish over, wat ergens wel een mooie “shaming” is. Zelf heb ik een hekel aan de stroomdraden, maar dit geeft je wel een extra incentief om niet te ‘cheaten’ .
Pros:
Feilloze organisatie
Festivalterrein
Enkele hele goede obstakels
Geen storende wachtttijden voor obstakels
Details (kwaliteit t-shirt, tassenopslag etc.) goed geregeld
Cons
Soms saaie stukken op parcours
Weinig modder
Erg leuk. Het eten was wel duur. Beter zelf meenemen. Vond de obstakels niet zo moeilijk. Hadden er meer mogen zijn. Afstand was pittig. De sizzler was niet nice.
Zoals vorig jaar was de organisatie weer prima geregeld. De begeleiding naar de parkeerplaats en de route naar het start/finish terrein is super! De opzet van het terrein was dit jaar beter opgezet dan vorig jaar. De Finish in het terrein was een leuke wijziging.
De ervaring aan zich viel mij wel tegen. Dit komt voor een groot deel door mijn conditieniveau. Vorig jaar was ik veel minder bedreven in hardlopen en het nemen van obstakels dan nu. Waar ik vorig jaar de 12 kilometer moe en voldaan afrondde was ik nu na 18km nog behoorlijk fris.
De afstand aan zich was nog de grootste uitdaging. Echter, het looptempo van mijn mud buddy?s ligt een stuk lager dan mijn reguliere tempo waardoor dit goed vol te houden was (9-10 km p/u ipv 11-13 km p/u).
Het wachten bij de hindernissen was dit jaar stukken minder dan vorig jaar, dus een absolute verbetering. De hindernissen aan zich, waren voor mij persoonlijk (op de pipe runner xxl na), geen uitdaging.
Met name de hindernissen in de 18km vielen erg tegen. De 18km waren vooral extra rondjes lopen (dus ook qua route niet altijd even spectaculair). In mijn beleving waren er veel, relatief eenvoudige en goedkope hindernissen. Voorbeelden: doorwadingen, over hooibalen gaan, dragen van een last (2x een 20kilo loopje), het dragen van je buddy?.
De Fire Water was de grootste teleurstelling. Een klein randje met vuur met daarachter een waterbak? Ik had daar echt een stuk meer van verwacht.
Gelukkig waren er ook een aantal hindernissen die wel leuk waren. Net voor de trenches was er een constructie met een horizontaal en verticaal net die ik erg leuk vond. Dit jaar stond er geen mega rij bij de Splash Jump waardoor we deze ook eindelijk hebben meegemaakt en deze was ook erg leuk.
De enige uitdaging vond ik de pipe runner xxl. Die kostte wel een flinke aanloop en een arm van mijn buddy. De glijbaan erna was een stuk sneller dan ik dacht. Erg verrassend en leuk (helaas wel mijn bril kwijtgeraakt).
Er was natuurlijk genoeg modder!
Mud Masters blijft een goed georganiseerde en toegankelijke run die zeer geschikt is voor mensen die de fun zoeken. Zeer leuk om met een groep te doen.
Voor gevorderde hindernis verslinders zoals ik, echter niet bijster uitdagend. Voor mij dus geen Mud Masters 2015, tenzij ik gratis mee kan doen (en puur voor de fun loop). De beleving is mij namelijk geen 50 euro meer waard.
Ik had wel wat moeite met de ringen (plons) en het net waar je naartoe moest springen en je benen optrekken om verder te klimmen als een luiaard (ook plons). Rest ging me prima af, met lopen heb ik minder moeite maar wat voelen mijn vingers en onderarmen nu vermoeid aan. Volgende keer toch wat meer trainen op het blijven hangen aan obstakels. Ik vond het een leuke ervaring, het was mijn eerste obstacle run na meerdere jaren reguliere hardloopwedstrijden. Ik vond het wel tegenvallen dat ik 8 euro moest betalen om te parkeren, zeker omdat je al 50 betaald om mee te doen.
Heb 2 keer mee gedaan op zondag eerst 18 en later nog eens 6. Wat mij opvalt bij dit grote evenement is dat parkeergeld en consumpties erg duur zijn. Verder vind ik de faciliteiten heel goed, aan alles is gedacht en in overvloed aanwezig, tot en met de laatste startgroepen is er voldoende water en banaantjes aanwezig bij de verzorgingsposten. Zeker voor herhaling vatbaar.
Commercieel gedrocht vind ik het. In onze groep werd de grap gemaakt dat we 50 euro moesten betalen om ergens in een bos 12 km te gaan hardlopen. Eerst dokken, loop die kant maar op en dan kom je weer terug, loop wel zo nu en dan door de sloot, veel plezier!
Zoals Hans Teeuwen dat een keer heeft aangegeven: Lalalala, GELD!
Eerste en laatste keer dat ik met de ‘masters’ meedoe.
Er zijn door Nederland heen veel zwaardere en leukere runs waar je voor nog geen 20 euro aan kan deelnemen, dat noemen ze ‘gewoon’ een survivalrun, deze geheel door vrijwilligers opgezette runs sturen geen 30 mailtjes en proberen je niet met allerlei psychologische kunstjes te laten overkomen dat het geweldig zwaar is en je een keer meegedaan moet hebben en het allemaal zo leuk is en geweldige hindernissen.
Maar ik hoop dat iedereen plezier gehad heeft.
Niet echt heel zwaar, maar leuke variatie in obstakels en geweldig georganiseerd.
De organisatie is zeker gezien het enorme aantal deelnemers een waar kunststukje. Chapeau!
Prijs is inderdaad flink (zeker als je ook nog 8 euro moet betalen voor het parkeren), maar door de goede faciliteiten en bijvoorbeeld ook het kwalitatief goede finisher-shirt, heb je wel het gevoel dat het het geld waard is.
Het parcours ten opzichte van de maart editie vind ik minder leuk, dit keer met name veel rennen tussendoor. De 18 km route had een oaar stevige obstakels achter elkaar, wat uitdagend was. Het einde blijft super met de half pipe, muren en glijbaan. Alles goed geregeld verder qua faciliteiten.
Superloop. Altijd leuk. Altijd gezellig. Een heel goed georganiseerd!!! Parkeren kost helaas 8 euro. En bij de tweede ‘splash jump’ vond ik het lastig te bepalen of het veilig was.
Mudmasters is een beetje de standaard waaraan de andere Obstacle Runs gemeten worden, met (ondanks?) een fenomenaal aantal deelnemers van ca 17.000 man over twee dagen hoeft bijna niemand te wachten op een obstakel, is er voor iedereen voldoende water en eten bij de verzoringspost , is er altijd parkeerruimte (wel duur 8 euro) en loopt alles op rolletjes van start tot finish.
Positief :
-elektronische video en foto gekoppeld aan startnummer na de race
-ruim opgezet en compleet festivalterrein
-goede organisatie (finishershirts, startnummerbalie, wachttijden, bagage dropoff etc)
-goede webcare (post maar eens een vraag op hun facebook pagina en verwonder je over de reactiesnelheid)
-leuke run, ergens in categorie ‘midden’ qua zwaarheid maar eventueel goed toegankelijk door de 6K te lopen
-aantal leuke grote ‘A-Klasse’ obstakels
minder:
– relatief massaal, als 18km of 12km loper in een 1st time ‘wandelende’ 6K wave terecht komen is niet altijd even grappig
– Een van de laatste (ca #26) obstakels gesloten om onduidelijke redenen
– De minder in het zicht zittende obstakels kunnen wel wat uitdagender, met het budget van MM vast wel iets meer te verzinnen dan de 5e stapel hooibalen..
Overall; uitstekende Run weer , zeker voor de beginnende en ietwat ervaren lopers!