Op het Eiland van Maurik werd afgelopen zaterdag de eerste editie van de Mud & Water Challenge gehouden. Met een paar stevige sponsors aan boord en een gelikt promo-filmpje leek het erop alsof de organisatie gelijk zijn visitekaartje af wilde geven. Met meer dan 30 obstakels door modder en water en afstanden vari?rend van 5 tot en met 15 kilometer beloofde het in ieder geval een interessante ontmoeting te worden.
Welkom op EVM19
De bordjes voor de Mud & Water Challenge op Eiland van Maurik 19 (EVM19 red.) waren vanuit de richting Maurik niet helemaal duidelijk zichtbaar, maar het was met de auto goed bereikbaar. Wij hadden geen bushaltes meer voorbij Maurik gezien, dus ik betwijfel of je er ook met het openbaar vervoer had kunnen komen.?Het was bij aankomst nog redelijk rustig, dus er was nog tijd zat om even wat Dutch Mud Men de hand te schudden en wat koffie achterover te gooien. Team Dutch Mud Men was ook vandaag weer goed vertegenwoordigd.
Faciliteiten
Er was een omkleedruimte ingericht en je had de mogelijkheid om je spullen in een locker achter te laten. De omkleedruimte was eigenlijk niets meer dan een afgezet deel van het gebouw met een paar tafels. Er was geen licht en je kon je spullen eigenlijk ook nergens echt kwijt. Je bent natuurlijk niet in het Hilton, maar een beetje meer licht was wel handig geweest.?We konden helaas nog niet bij de catering terecht, dus even snel wat broodjes naar binnen werken voor de start was er dus niet bij. Ik had gehoopt eventueel nog een banaan of een koekje bij de koffie te scoren, maar ook dat kon ik vergeten. Het was al met al toch wel een beetje karig. Daarnaast klopten de startwaves ook niet, waarschijnlijk omdat ze alle waves van 100 hadden opgedeeld in waves van 50. Dit was echter niet van tevoren gecommuniceerd.
Natuurlijke obstakels
Er werd goed gebruik gemaakt van het terrein zoals de crossbanen. Er waren geen echte hindernissen in het eerste gedeelte van het parcours, maar het voelde mede dankzij de natuurlijk obstakels van de omgeving nergens echt als opvulling. Hier en daar waren er wel voorzichtige modderpoeltjes, maar niets echt wereld schokkends. Alleen bij The Rock Crawler moest je even oppassen dat je er niet vroegtijdig met gebroken enkels vanaf ging.
Modder
Daar waren de meesten natuurlijk vooral voor gekomen. En modder hadden ze, maar ook niet in overvloedige mate. Het weer zat wat dat betreft wel mee. Het was bij tijd en wijlen lekker slippen over het parcours. Het echte tijgeren door de modder vond plaats bij Souer Rat en Bob Wired Hangout. Een tweetal serie buizen waardoor gekropen en gegleden moest worden en een mud trench waar geen einde aan leek te komen, vormden het modder gedeelte van het parcours. Voor de nieuwkomers een leuke kennismaking. De buizen waren eigenlijk te smal om op eigen kracht doorheen omhoog te kruipen. Het touw moest dus ook veelvuldig toegeworpen worden. De mud trench was eigenlijk gewoon goed te doen.
Water
Het water was niet gebruikt om alleen maar meters te maken. Er was maar een klein gedeelte waar je ook daadwerkelijk moest zwemmen. En waar de modder onderdelen toch wel geconcentreerd waren op ??n plek, was dit wat meer verspreid over het parcours.?Er waren twee water slides die voor het nodige vertier moesten zorgen. Helaas voelden deze te stroef aan om echt lekker te kunnen glijden. Je zou bij de kleine water slide ook gewoon naar beneden kunnen wandelen. De Wet Zebra, een serie van drijvende pontons met daartussenin loopmatten gaf in dat opzichte meer voldoening.
En verder? Eigenlijk waren alle standaard onderdelen die je op zo een dag mag verwachten aanwezig zonder er echt bovenuit te springen. Maar ik heb volgens mij ook enkele obstakels op de kaart gezien, die niet op het parcours stonden.
Veiligheid
Op enkelbreker The Rock Crawler– en de dropveters bij EVM19 waaraan je naar beneden moest klimmen na, waren er niet echt gevaarlijke obstakels in het parcours. De regen zorgde er echter voor dat er later op de dag toch nog verraderlijk gladde stukken ontstonden. Bij sommige obstakels werden om die reden later op de dag ook touwen geplaatst. En ondanks dat ik ze niet gezien heb, wat misschien ook maar goed is, waren er meerdere EHBO posten op het terrein aanwezig om de verzwikte enkels en gebroken nagels te verzorgen.
Conclusie
Hebben ze de verwachtingen helemaal waar gemaakt? Dat denk ik niet. Er was hoog ingezet, maar de prijs kwaliteit verhouding liet hier en daar wat te wensen over. Zo was het een aardig parcours, maar zeker niet meer dan dat. Ik heb de echte uitdaging gemist, maar er is zeker nog wel ruimte voor verbetering om en rondom het parcours. ??n verbeterpunt ware de douches, je kon beter nog een keer het water inspringen want er stond bijna geen druk op.
Een pluspunt was de locatie wat de mogelijkheid bood om met vrienden en familie er een leuke dag van te maken. Ook leuk bedacht was de wasstraat bij de finish. Die had ik nog niet eerder gezien. Een minpunt was toch wel duidelijk de hoge prijs van het startbewijs.
Foto’s: FB Henk
M&W challenge trof het niet/wel met het weer, veel regen , en de latere waves hebben een tropische wolkbreuk op hun dak gehad , daar zijn we…. heel jaloers op! Vervelend voor de kijkers , maar alle regen heeft er een uitdagend parcours van gemaakt.
De 10km gelopen , dat was twee ronden van 5K, altijd jammer als twee maal hetzelfde langs komt (drie maal bij de 15k) maar het Eiland van Maurik is niet heel groot , dus in dit geval te begrijpen.
De eerste editie van M&W challenge is thema-loos maar heeft een paar leuke troeven ; de locatie is bijzonder , water is ruim voorradig en wordt veel gebruikt op het parcours , er zit een Survival baan op het eiland welke verwerkt is in het parcours , horeca te over en leuke dingen om te doen voor kijkers, familie en de kids.
Qua obstakels zit de run in de middengroep , er zijn enkele tamelijk pittige bij zoals de touwbrug en de zware onafgebroken kilometer lange modderaffaire in de eerste helft van het parcours (dank u regen) maar de bulk is voor de casual obstakellopers prima te doen. Een aantal hindernissen zijn leuk bedacht maar afgeraffeld en voegen zo weinig toe in hun huidige vorm (monkey bar, een van de slides welke niet slide etc).
Een enkele (losse basaltstenen, soms verdekt onder modder) is niet echt geschikt en een invitatie tot enkelproblemen.
De carwash was een leuk idee bij de finish 🙂
De organisatie heeft al met al een acceptabel goed evenement neergezet , mocht er herhaling komen, dan zou men er goed aan doen de kinderziekten uit te halen;
– Beetje de bierconsumptie onderschat van de gemiddelde mudrunners… Was vaak op , lange rij , paar biertjes , weer leeg , weer bijvullen. Twee medewerkers deden hun best, dat wel 🙂
– Douches, leuk bedacht , waren aanwezig , werkten niet. Gelukkig is er altijd de rivier.
– Start wat chaotisch; warming up eeeeuh doen we soms niet soms wel , want eerst moet nog startgroep E/216 alpha en graag ook tegelijk E6-10km-500-serie en eeeeeuh GO!
– Wtf waren die witte tonnen op het parcours? (graag niet antwoorden ‘obstakel’)
Dan het enige echte kritiekpunt ; de prijs.
De prijs is 50 euro, dan zijn we er nog niet , we voegen bij transactiekosten, boekingskosten (samen ca 2,50) , parkeren (5) , bagage stallen (3,50) , T-shirt 5-10 euro al naar gelang wanneer gekocht.
Okay ; hier gaat ietst niet goed. Dit is niet een 60+ euro evenement, los dat ik volgens mij nog nooit zo veel betaald heb voor wat voor obstaclerun dan ook is het segment van M&W challenge niet dat van 60 euro. Voor dit bedrag verwacht ik een Spartan Beast , een Mud Mudder van 20Km_…. Voor dat geld wil ik gratis bier , een fotoshoot (helaas, nog een omissie) , een rugmassage en (veel) naakte danseressen op een dikke afterparty!
En los bijbetalen voor mijn t-shirt? 10 euro ? Hallo ? Na 52,50 voor het kaartje (yep , inclusief boekings- en transactiekosten!)? Gelukkig is het dan wel weer een goed shirt , met weinig reclame erop , en voor de voetballiefhebber : het is oranje, geinig bedacht.
Als de prijs volgend jaar 45 euro is (MET shirt , thank you) en de obstakels gepimpt dan ben ik er dan weer bij.
See you at the finishli… eh carwash 🙂
Bij aankomst was het personeel aardig en duidelijk. Het was even zoeken naar de startnummerbalie maar eenmaal daar werd je snel geholpen.
Bordjes op de kleedruimtes miste waardoor een dame met mij de zelfde kleedruimte in liep. (ik zat goed 😉
Het weer was een beetje druilerig met af en toe regen. Dit zorgde voor een hoop lol op de baan door de extra plassen en modder die daardoor ontstonden maar zorgde voor de start ook dat je flink afkoelde op het open veld. De opwarming stelde niet veel voor.
Het eiland was goed gebruikt voor het parcours echter vond ik de losse stenen een erg riskant obstakel en deze was beter te vermijden.
De plastic rioolbuizen waren een leuk idee en vormde een groter obstakel dan verwacht omdat ze door de modder erg glad werden. Veiligheidsfoutje hier was alleen dat de randen nog erg scherp waren en ik bij meerdere mensen snee?n in de handen gezien.
De monkeybars waren simpele ladders aan een paal wat niet heel veel uitdaging bracht.
Wel is er mooi gebruik gemaakt van de aanwezige natuurlijke obstakels en de attributen die al aanwezig waren, zoals de floats en matten in het water waren goed gebruikt.
Al met al een leuke run maar niet heel pittig. Beetje provisorisch hier en daar maar met verbeteringen en aanpassingen zeker een potenti?le goede run volgend jaar.
Mochten ze volgend jaar de run hebben ge-upgrade hebben ( en de prijs misschien iets naar beneden) dan doe ik wel weer mee.