Hoe vonden jullie Zombierush? Laat hieronder in de comments je mening achter!
16 gedachten over “Review Zombierush”
Vera
Zie comments.
Vera
Posted in comments.
Epke Tizer
Geen modder, geen water, geen obstakels waar je echt moeite voor moet doen. Eigenlijk is het grote obstakel zombies ontwijken en dat maakt het gewoon erg leuk om een keer gedaan te hebben. Valt dus bij mij persoonlijk niet in de categorie voor herhaling vatbaar, maar zeker een aanrader om een keer te doen als je twijfelt. De prijs is normaal, maar je moet nog wel 1 euro betalen voor de bagage dropoff. Het viel me op dat alle medewerkers/vrijwilligers erg vrolijk en behulpzaam waren, het was voor hen geen ‘moetje’ zoals je vaak wel bij andere organisaties ziet. Mooie locatie alleen de bewegwijzering was soms lastig te vinden als je op tempo loopt. Ik liep met 2 anderen de 10 km en hebben een paar keer bijna een afslag gemist en in het begin (1e wave) ging ons complete startvak de verkeerde kant op omdat er geen bewegwijzering was. Dus daar kunnen ze nog iets op verbeteren. Zelf op ??n obstakel lelijk mijn hoofd gestoten omdat ik een balk niet op tijd zag, deze is daarna meteen afgezet met een veiligheidslint om herhaling te voorkomen. Organisatie pakt het dus wel goed op. Helaas kon ik daarna niet meer als zombie het veld op, want ik moest mijn neus laten checken bij de huisartsenpost. Gelukkig niet gebroken, wel een lelijke kneuzing. Dit is een run die je met het hele gezin kan doen! Leuke zombies gezien en goed genoten.
Chris Noordegraaf
Erg leuk!!’
Leon Hoogeveen
Mijn eerste obstaclerun, niet als heel erg zwaar ervaren, maar zeker voor herhaling vatbaar. Relaxte sfeer, mooie route, gezellige zombies. Wat wil een mens nog meer?
arjan
leuke dag gehad..na een paar jaar mudmasters en andere obstacle runs een leuke afwisseling. heb twee tips en twee tops: tip: startseries sneller achter elkaar laten vertrekken, ik moest om twee uur aanwezig zijn maar kon pas om 1540 uur vertrekken.na finishen was alles al aan het afbreken en vertrekken,,,beetje jammer tip 2: betere wegwijzering op parcours…sommige stukken bijna fout gelopen, en ook andere tegen gekomen die 5km deden maar al op 10km liepen.. top: organisatie…vrolijke en behulpzame mensen..leuke sfeer top 2: parcours…mooie paden om te lopen, veel zombies ( misschien iets beter verspreiden) originele hindernissen..en de speakers onderweg zorgden voor leuke momenten..
Sebastiaan
Heel leuke dag gehad zeker aan te raden Mochten nog wat meer obstakels zijn
Arjan
Zeer geslaagde dag. Vond het beter georganiseerd dan vorig jaar. Leuk om te doen parkoor is niet te zwaar. Bewegwijzering was goed te doen alleen door de zombie raakte je af en toe van course. Door de ruime start fases waren er niet te veel lopers op het veld waardoor er bijna geen wachttijden bij de obstakels zijn dus je kon redelijk je eigen tempo lopen. Conclusie: Zeer leuke fun run aanrader voor iedereen en niet te zwaar. ( sommige waren wel heel erg fanatiek gekleed ;-). )
Laura
Mijn eerste obstacle run. Op zich leuk en niet te zwaar. Wel vind ik het erg jammer dat het zombie element er echt op geplakt was, zoals vaak bij applied games gebeurd.
Bij een run is het fijn om op eigen tempo te lopen. Bij een zombie apocalypse moet je met een groep bij elkaar blijven. Hier konden we het eigenlijk niet overleven met zn twee?n, maar aansluiten bij een groep loopt voor ons niet lekker. Als je een methode had om je te verdedigen (nerfguns of de zombies ook levenslintjes geven) dan zou het al meer gebalanceerd zijn.
om een leven terug te verdienen moest je van alles doen, in bagger graaien, beschoten worden of besprongen worden door een massa, maar 3 meter verder stonden er alweer 5 zombies de weg te versperren die je eigenlijk niet kon ontwijken. Het nadeel van dit alles is dat het demotiveert. Normaal ben ik een stuk sneller. Als me na een moeilijk stuk nog eens levens afgepakt werden gaf me dat een slecht gevoel en was ik eerder geneigd een stukje te wandelen om bij te komen.
het weer was mooi, de locatie prima en de voorzieningen ook. Zodra ik de lintjes maar liet voor wat ze waren kon ik ook genieten van de aankleding, de schmink en het acteerwerk van de zombies.
tips:
– verspreid de zombies beter, minder zombies op het eind als mensen al moe zijn – geef zombies instructies niet meer dan een leven per runner af te pakken op iets van 10 meter – geef zombies ook een levenslintje zodat ze “dood” kunnen – zorg voor begeleiding bij gevaarlijke obstakels (alles waar meer dan 1 meter geklommen moet worden) – beetje limonade of een stukje fruit op de drinkposten
Vorig jaar waren we er ook al bij toen waren we erg teleurgesteld in de obstakels. Het Doet dan ook goed om te zien dat de organisatie serieus naar alle feedback van de enqu?te van vorig jaar gekeken heeft. De obstakels zijn leuk! En voor de first-timer zit er ook echt nog uitdaging bij. De zombies hebben dit jaar betere instructies gekregen waardoor je niet aan het begin al je lintjes kwijt was. En het plezier en de uitdaging nog tot het einde aanwezig waren. Het element van de zombies is gewoon top! En dat moet ook je hoofdreden zijn om te gaan. We hebben met onze groep veel plezier gehad en goed kunnen samenwerken. Volgend jaar zijn we er gewoon weer bij!
Gerwin van Os
Mooi gebied om te lopen. Aantal hindernissen en de zwaarte ervan viel wel mee (heb wel de 10k gelopen). Douches waren wel fijn geweest. Verder wel een gezellige ontspannen sfeer. Geslaagd evenement!
Vorig jaar meegedaan aan de Zombierush (10k). Het was te merken dat dit de eerste keer was wat betreft obstakels en het omgaan met zombies. Vorig jaar een enqu?te ingevuld en er is in 2015 duidelijk iets mee gedaan! De organisatie heeft wel 2 jaar erg veel geluk met het weer! Net zoals vorig jaar met korte broek in het zonnetje heel veel fun gehad!
Pluspunten tov 2014: – Verbetering in obstakels! Obstakels stuk uitdagender + het aantal was meer – Zombies beter verdeeld over het parcours en goed ge?nstrueerd met het afpakken van lintjes. – de “scary zones” met onder andere painball area, waren weer erg top! – Betere bewegwijzering over het parcours en de obstakels – Decors zag er in mijn beleving beter uit
Verbeterpunten voor 2016 – Er mogen wellicht nog iets meer obstakels komen – Het mag altijd nog pittiger wat betreft obstakels (Als de trend doorgezet wordt, zal dat goed komen) – Zombies waren dit jaar prima, niet veel aan veranderen – Wellicht wat meer modder, viezigheid en kruipwerk. (tijgeren door “ingewanden” oid)
Dit jaar (2015) weer de 10 k gedaan:
Faciliteiten: Prima faciliteiten! Bar aanwezig + foodtruck. Parkeren gratis! Tent aanwezig, mocht het regenen
Parcours & Locatie: Parcours was top, obstakels waren goed aangegeven (muv 1 obstakels: kruipen door (binnen)banden) Locatie is perfect. Mooie route door het bos heen.
Zwaarheid: 10 k was goed te doen. Zwaarheid van de obstakels was stukken beter dan 2014, maar tov van andere obstakel runs kan het niveau nog ietsjes hoger. Zwaarheid is voornamelijk door het sprinten rond de zombies! Dit maakt de run een stuk zwaarder! Heel tof!
Veiligheid: Goed! Vrijwilligers bij de obstakels, en EHBO langs het parcours
Warming-up: Kan ik geen review over geven. We waren helaas te laat om hieraan mee te doen
Bewegwijzering: Prima
Modder: Nauwelijks aanwezig. Zonde. Water obstakels zijn lastig in deze tijd van het jaar, echter wat meer modder kan zeker geen kwaad! (Wellicht kruipen, tijgeren door modder met stukken nep “vlees en ingewanden”, bloed elementen ect.)
Prijs/kwaliteit-verhouding: Erg goed te doen. Zeker voor “first timers” die een keer een obstakel run willen uitproberen
Al met al een toffe run, waar vooral heel veel fun inzit!
Rowan Beun
Aangezien het voor mij de eerste obstacle run was, heb ik misschien een beetje een verdraaid beeld van hoe het in gedachten zou zijn tegenover hoe het bij de meeste obstacle runs gaat.
Voor mij was het wel een leuke ervaring. Ik ben blij dat er 2 punten waren waarop je een extra lint kon verdienen. Dat hield toch het extra fanatisme vast om zo veel mogelijk lintjes te behouden (of in mijn geval de nieuwe lintjes niet zoals de eerste te verliezen). De meeste obstakels waren goed te doen, maar soms was ik toch wel blij dat ik in een groep zat die me kon helpen.
Wat wel jammer was, was toen we terug gekomen waren we zagen dat bij de start van de latere groepen de zombies op de grond lagen en er een met een kettingzaag achter te groep aan rende, wat we eigenlijk als een van de eerdere groepen wel miste. Ook werd je nauwelijks vuil, hoewel ik had verwacht dat dit erger zou zijn.
Al met al was het een erg leuke dag en zeker een goede aanrader om eens mee te starten voor obstacle runs.
Nick
Wij zijn een gestart om 15:30, ontzettend leuk, veel actie in het begin. Helaas heel weinig aan het einde. Op de foto’s van anderen zag ik verder nog wel zombies staan op de foto. Maar ons clubje heeft ze helaas moeten missen. De laatste helft echt meer zombies al zeg ik het zelf. Graag ook nog wat meer moeilijker obstakels.
Maar leuke intervaltraining 😛 Volgend jaar doe ik weer mee. Hopend op meer zombies.
erik
Net als vorig jaar weer een erg leuke dag gehad. Het weer heeft net als vorig jaar wel weer echt meegewerkt. Ik heb dit maal met mijn broer de 10km gedaan en dat beviel ons prima, de zombies waren nu wat beter verdeeld. Van mij mogen de obstacles toch wel uitdagender zijn. De sfeer zat er wel goed in, en de warming up is echt wel even pittig dus goed. IK hoop dat dit evenement volgend jaar verder zal groeien want er zijn zeker nog wel verbeteringen mogelijk. De bewegwijzering was zeker in het begin niet helemaal duidelijk. Ik ben er in ieder geval weer bij.
Afgelopen zaterdag was het zover, mijn looppartner Laurens en ik reden naar Bosgebied de Vloeten in Brabant/Limburg om daar een stukje te gaan rennen. Gek genoeg waren we niet de enigen die dat plan hadden en zagen we, hoe dichter we in de buurt kwamen, overal waarschuwingen dat er Zombies zouden zijn. Nou, wij zijn niet bang uitgevallen, dus we gingen toch. Wij gingen voor de afstand van 10 kilometer (je kunt ook 5 km lopen) waarbij we een fun & obstakelparcours zouden afleggen, waaronder een hoge toren, hooibalen, donkere hutten, monkeybars, touwen en natuurlijk als extra funfactor: Overal loop je ?bloeddorstige? zombies tegen het lijf! Je kunt meedoen als loper, loper/zombie of enkel zombie. En je kunt ervan uitgaan dat je na transformatie in een zombie onherkenbaar bent voor de levenden! Bij aankomst is meteen duidelijk waar we naartoe moeten. De bewegwijzering is prima en het parkeren is weliswaar een beetje zoeken, maar niet heel moeilijk en bovendien gratis. Nadat we ons barrel in de berm hebben achtergelaten en onze tas hebben gepakt is het ongeveer 500 meter lopen naar het evenementsterrein, waar mensen en zombies door elkaar heen lopen. Er klinkt lekkere muziek, er staan picknicktafels dichtbij een keet met smoothiebar en andere hapjes, een groep is bezig met de opwarming, overal is duidelijk aangegeven hoe en wat en binnen een paar minuten hebben we onze startnummers en riem met linten en kunnen we omkleden, mannen en vrouwen hebben netjes hun eigen ruimte. Na het omkleden kunnen de tassen ingeleverd worden, die later weer kunnen worden opgehaald met je startnummer. Wij zijn veel te vroeg, want onze starttijd is pas tegen half 4, maar op ons verzoek mogen we ook eerder starten. Elke 10 minuten vertrekt er een groep en daarom kunnen wij mee met groep G in plaats van te wachten op groep M. Helemaal top dat dat kan! Wel wordt ons verteld dat we maar 1 keer een rondje mogen (ja duh!), we zien er blijkbaar heel fit en potig uit. En dat voor, gok ik, zo?n beetje de oudste deelnemer in het veld met mijn 44 jaar? We doen dus onze startnummers op en riemen om. Deze riem is onze levenslijn. Aan een klittenband riem zitten 3 rode vlaggen geniet. Deze moet je proberen de hele afstand in je bezit te houden (zonder ze te verstoppen natuurlijk!) en als dat lukt met 1, 2 of 3 vlaggen ben je ?Survivor?, als dat niet lukt ben je ?Infected?. Tijd om te gaan? Als de starttijd voor onze groep bijna begint wordt de warming-up gestart. Ik doe nooit mee aan warming-ups, omdat ik dat normaal gesproken ook nooit doe als ik ga lopen. Ik vind het persoonlijk een slecht idee om een race te beginnen met je hartslag op maximaal, wat met deze (en de meeste) warming-up echt wel het geval is. Op de grond, staan, springen, de meesten zijn al moe en dan moeten ze nog beginnen. We zijn met ongeveer 50 man (en vrouw natuurlijk) en de meesten zijn behoorlijk fanatiek, dat belooft wat. We worden een witte tent ingeloodst, je zou bijna denken dat we nu al ontsmet gaan worden. Er wordt een filmpje gestart met wat ?huisregels?; wees lief voor de zombies, ze waren ook ooit mens, kijk goed uit en vooral REN VOOR JE LEVEN! We tellen af van 10 tot 0 en dan rennen we het parcours op. Dit gaat meteen zo hard, dat er van de hele groep van 50 maar zo?n 10 bij de toren aankomen terwijl de rest nog bijna bij de start is. We klimmen de trappen op en gaan op onze knie?n weer naar beneden, dit is nu al leuk. We rennen meteen door naar de hooibalen en begrijpen nu ook waarom de rest zo fanatiek is, wij zijn de enigen die de afslag 10 km nemen, de rest loopt de 5. Ineens lopen we dus nog maar met zijn twee?n en nergens een zombie te bekennen. In het begin hebben we er nog een paar gezien, maar de meesten zagen we al op het 5 km parcours staan. Begrijpelijk, daar lopen toch de meeste mensen. Het is een mooi gebied met hier en daar wat modder, het is wel behoorlijk droog gebleven de afgelopen tijd en dat is best een verademing na al de modder die ik de laatste tijd heb gezien. Op de 10 kilometer is het vooral veel lopen en dat is door de boslucht best pittig. Dit zal vanzelfsprekend niet voor iedereen gelden, maar als persoon met astma heb ik altijd veel moeite met dennen en daarvan staan er hier behoorlijk wat. Daarbij is de lucht droog, maar het bos vochtig en ook dat maakt het ademhalen wat lastig. Het begintempo hou ik dus niet vol, maar dat geeft niet want we komen vooral voor de fun. Op het gemakje lopen we in een lekker tempo door het bos en komen bij een monkeybar. Hierop heb ik afgelopen tijd best wat getraind en ik ben heel benieuwd of ik ?berhaupt kan blijven hangen. Superblij ben ik als ik 7 van de 10 bars afleg en pas dan moet loslaten. Ok?, het kan nog steeds beter, maar h?, ik doe dit nog maar kort. We wurmen ons door autobanden, klimmen in touwen (ahum, ik niet, ik klim en klim en klim, maar hang uiteindelijk nog steeds onderaan), klimmen in autobanden en netten, er zijn veel hoge hindernissen, die misschien voor veel mensen niet al te moeilijk zijn, maar je moet er evengoed wel bij uitkijken en als je bang bent voor hoogte is het wel degelijk een uitdaging. Ik heb met al die klimtoestellen geen enkele moeite. Waar ik wel moeizaam doorheen kom is het zakkendraagstuk. Deze zandzakken zijn niet alleen zwaar, maar ook gewoon nergens vast te pakken en als je dan een paar jaar geleden plat op bed lag met een gebroken rug omdat je een t-shirtje van de grond raapte (ja echt dus), dan ben je wel huiverig om die zak van een kilo of 30 van de grond op je rug te tillen. Toch wilde ik niet onderdoen voor Laurens, die dat ding tilde alsof het een stofje was. Dus hij legde de zak op mijn schouder en daar ging ik. Het ding was eerst superzwaar, maar h?, gelukkig ging het steeds makkelijker. Toen ik hem weer op de grond zette na mijn rondje snapte ik waarom: Dat ding was onderweg aardig leeggelopen. Toch vind ik dit wel een verbeterpunt, voor veel vrouwen of mensen met een beperking zijn die zakken gewoon toch echt te zwaar. Maar goed, we waren er door en dat voelde goed. Ook tof was hierna de paintballbeschieting waar wij heelhuids doorheen kwamen, zodat we weer een leven terug kregen. Wij hadden inmiddels al aardig wat zombies gezien, dus waren best blij met dat extra leventje. Wat ik echt echt echt eng vond was de donkere tent. E?n zombie, die bij leven ongetwijfeld best knap was geweest, stond met een bijl in zijn handen op wacht, ??n lijk lag half onder de auto, een ander hing in de boom en voor ons geen andere route dan dwars door een donkere tent van zwarte doeken. Met kloppend hart loop je naar binnen, de rook maakt het slechte zicht nog slechter en terwijl je weet dat er elk moment een zombie kan verschijnen gebeurt er helemaal niks. Dan net op het moment dat je hartslag iets begint te vertragen en je bijna weer aan de andere kant buiten staat springt er een zombie voor je en schrik je je werkelijk helemaal de teeeeeeeeeeeeering en weet je niet hoe snel je naar buiten moet rennen terwijl je denk Wie schreeuwt daar zo? OMG dat ben Ik! Wat een spanning, gewoon Killing!!! Wij zien allerlei zombies in alle soorten en maten, maar waar we soms 2 kilometer geen zombies tegenkwamen staan er later wel 20 tot 30 bij elkaar. Wat mijn betreft zou dat op de 10 km echt beter verdeeld mogen zijn. Ook de onderlinge afstemming zou beter kunnen. Wij waren maar met 2 lopers. Als je dan 20 zombies tegen komt die allemaal op je lintje afduiken en er is geen enkele afleiding, dan ben je al snel lintjes kwijt. Dat is natuurlijk met een groep van 10 man heel anders. Gek genoeg vond ik de engste zombies de kinderen. Van die schatjes van jongetjes en meisjes die daar stil op het pad staan en je vertederen tot ze je doods aankijken. Sjonge, wat zijn die kinderen goed! Je moet wel lief blijven en dat is niet altijd makkelijk, want je menselijk gevoel is om je te verdedigen tegen alles wat aanvalt. De kleintjes werden door ons natuurlijk wel ontzien, maar helaas waren zij nog fanatieker dan de grote zombies en dus waren we hier al snel bijna levenloos. Gelukkig kregen we er snel weer eentje bij na een klimobstakel, waar ik naar een vinger mocht grabbelen in een slijmerige bak spaghetti, want hierna moesten we nog door een nucleaire zone en daar hadden de zombies het echt serieus op onze levens voorzien. Zombies met blikjes uit hun voorhoofd of baby?s uit hun buik, of darmen, of hart en longen, net als je denkt dat je het ergste gehad hebt springt er weer eentje uit de struiken en schrik je je een hartaanval. We kruipen onder graven door, klimmen over muurtjes (nou ja, ik liep er vol tegenaan en dat was het dan wel?), kruipen op onze knie?n onder de grond, lopen door een meter schuim. Dat was echt lachwekkend, Laurens bleef gewoon droog, maar ik (liep met blote benen) zat werkelijk tot mijn nek onder het schuim en dat bleef ook gewoon kleven in de volgende kilometer. Inmiddels waren we echt wel moe. Ik zie her en der beschreven dat dit een ?makkelijke obstakelrun is?, nou, ik vond het behoorlijk zwaar. Je loopt de hele tijd in wisselende tempo?s, je moet voortdurend op je hoede zijn, je moet goed nadenken wat je doet, je moet uitkijken dat je je niet verstapt, het was best warm, maar na een uurtje werd het echt wel koud in het bos, je moet veel klimmen en kruipen. Ok? er is geen water en modder, maar persoonlijk vind ik zulke races makkelijker dan dit. Misschien is dat ook omdat dit mijn allereerste 10 kilometer is? nooit eerder liep ik in een race zover, laat staan ook nog eens een obstaclecourse. Maar goed, ik wil dus de indruk weghalen dat dit een makkie is en dat iedereen dit wel kan, want ik ben zelf van mening dat dat absoluut niet het geval is. We ontmoeten nog wat zombies die tot op het bot verkleumd zijn. Wat een bikkels. Eerst zelf het parcours lopen en dan nog eens als zombie aan de slag, je moet het maar kunnen. Echt geweldig al deze vrijwilligers die dit allemaal belangeloos doen en het zo voor de lopers echt een fun race maken! Heel erg bedankt! We kletsen een beetje en ondertussen klim ik nog over een bandenrek, hoppa, ik krijg nog een lintje. Joehoe, nu heb ik er 2, dus ik ga het wel redden. We lopen en lopen en moeten nog hier en daar door wat banden. Dan zien we de weg naar de finish en horen de muziek. Godzijdank, we zijn er? Nou? dat? denk? je. Godsamme nog aan toe zeg, eerst onder dat net door. Daarna klim ik in een rits banden en op de een of andere manier lukt het me maar net om bovenaan te komen. Nadat ik me eindelijk over de balk geworsteld heb laat ik me aan de andere kant in het touwennet vallen en dat was dom! Ik lig als een vis op het droge te spartelen en kom niet meer overeind. Ik heb er de kracht niet meer voor. Man man man, wat ben ik moe. Ik krijg enorm de slappe lach terwijl ik als een soort paling door het net kruip en aan de kant piest een man bijna in zijn broek van de lach als hij mij zo bezig ziet. Eindelijk na een hoop gewurm en gekruip ben ik aanbeland bij de houten wand die mij van de finish scheidt. Help!!! Ik heb geen idee meer hoe ik daar ooit overheen kom. Ik kan gewoon niet meer op mijn benen staan zo moe ben ik. H? wacht eens? Er zit een spleet onder. Zou het kunnen? Ik ben tenslotte wel flink afgevallen. En jawel, met een beetje moeite lukt het mij om me onder de wand door te persen. Het is duidelijk, alleen de sterken en dunnen overwinnen hahahaha. Ik strompel over de finish waar ik me als herboren voel zodra ik de ?Survivor? medaille omgehangen krijgt. Yessssssssss, ik heb het overleefd. Ook Laurens heeft het overleefd, dus hij mocht gelukkig weer mee naar huis met me. Helemaal fantastisch vond ik het!
Pluspunten:
Enorm veel zombies die echt vakkundig gegrimeerd zijn Heel erg mooi gebied om in te lopen Prachtige attributen en obstakels Uitdagende obstakels Vreselijk aardige vrijwilligers Alles duidelijk en netjes opgezet Voldoende toiletten en nette kleedruimtes Er is eten en drinken te koop Fijne deelnameprijs van 32,50 Toffe medaille, vooral ook de 2 verschillende versies
Verbeterpunten:
Zorg dat alles bij de 10 kilometer ook wat evenwichtiger verdeeld is Reken niets voor de garderobe en doe dit gewoon in de prijs Als astmapati?nt had ik toch echt wel last van de hoeveelheid gebruikte rook, vooral bij de start lag ik al bijna plat Er zouden toch wel wat mensen mogen staan bij de hoge obstakels voor het geval er iets misgaat Dat gezonde voer is best handig, maar ik eet altijd al gezond. Nu had ik gewoon zin in een bak patat! De zandzakken mogen wel in meerdere formaten gemaakt worden Sommige zombies zijn wel erg agressief!
Ik ga de ZombieRush zeker aanbevelen bij anderen en ben ook van plan om volgend jaar terug te komen. Vond het een hele leuke run, die wat mij betreft voldoende inspannend was voor de zondagmiddag. Alle medewerkers en vrijwilligers van harte bedankt voor dit topevenement!
Zie comments.
Posted in comments.
Geen modder, geen water, geen obstakels waar je echt moeite voor moet doen. Eigenlijk is het grote obstakel zombies ontwijken en dat maakt het gewoon erg leuk om een keer gedaan te hebben. Valt dus bij mij persoonlijk niet in de categorie voor herhaling vatbaar, maar zeker een aanrader om een keer te doen als je twijfelt. De prijs is normaal, maar je moet nog wel 1 euro betalen voor de bagage dropoff. Het viel me op dat alle medewerkers/vrijwilligers erg vrolijk en behulpzaam waren, het was voor hen geen ‘moetje’ zoals je vaak wel bij andere organisaties ziet. Mooie locatie alleen de bewegwijzering was soms lastig te vinden als je op tempo loopt. Ik liep met 2 anderen de 10 km en hebben een paar keer bijna een afslag gemist en in het begin (1e wave) ging ons complete startvak de verkeerde kant op omdat er geen bewegwijzering was. Dus daar kunnen ze nog iets op verbeteren. Zelf op ??n obstakel lelijk mijn hoofd gestoten omdat ik een balk niet op tijd zag, deze is daarna meteen afgezet met een veiligheidslint om herhaling te voorkomen. Organisatie pakt het dus wel goed op. Helaas kon ik daarna niet meer als zombie het veld op, want ik moest mijn neus laten checken bij de huisartsenpost. Gelukkig niet gebroken, wel een lelijke kneuzing. Dit is een run die je met het hele gezin kan doen! Leuke zombies gezien en goed genoten.
Erg leuk!!’
Mijn eerste obstaclerun, niet als heel erg zwaar ervaren, maar zeker voor herhaling vatbaar.
Relaxte sfeer, mooie route, gezellige zombies. Wat wil een mens nog meer?
leuke dag gehad..na een paar jaar mudmasters en andere obstacle runs een leuke afwisseling.
heb twee tips en twee tops:
tip: startseries sneller achter elkaar laten vertrekken, ik moest om twee uur aanwezig zijn maar kon pas om 1540 uur vertrekken.na finishen was alles al aan het afbreken en vertrekken,,,beetje jammer
tip 2: betere wegwijzering op parcours…sommige stukken bijna fout gelopen, en ook andere tegen gekomen die 5km deden maar al op 10km liepen..
top: organisatie…vrolijke en behulpzame mensen..leuke sfeer
top 2: parcours…mooie paden om te lopen, veel zombies ( misschien iets beter verspreiden) originele hindernissen..en de speakers onderweg zorgden voor leuke momenten..
Heel leuke dag gehad zeker aan te raden
Mochten nog wat meer obstakels zijn
Zeer geslaagde dag. Vond het beter georganiseerd dan vorig jaar. Leuk om te doen parkoor is niet te zwaar. Bewegwijzering was goed te doen alleen door de zombie raakte je af en toe van course. Door de ruime start fases waren er niet te veel lopers op het veld waardoor er bijna geen wachttijden bij de obstakels zijn dus je kon redelijk je eigen tempo lopen.
Conclusie: Zeer leuke fun run aanrader voor iedereen en niet te zwaar. ( sommige waren wel heel erg fanatiek gekleed ;-). )
Mijn eerste obstacle run. Op zich leuk en niet te zwaar. Wel vind ik het erg jammer dat het zombie element er echt op geplakt was, zoals vaak bij applied games gebeurd.
Bij een run is het fijn om op eigen tempo te lopen. Bij een zombie apocalypse moet je met een groep bij elkaar blijven. Hier konden we het eigenlijk niet overleven met zn twee?n, maar aansluiten bij een groep loopt voor ons niet lekker. Als je een methode had om je te verdedigen (nerfguns of de zombies ook levenslintjes geven) dan zou het al meer gebalanceerd zijn.
om een leven terug te verdienen moest je van alles doen, in bagger graaien, beschoten worden of besprongen worden door een massa, maar 3 meter verder stonden er alweer 5 zombies de weg te versperren die je eigenlijk niet kon ontwijken.
Het nadeel van dit alles is dat het demotiveert. Normaal ben ik een stuk sneller. Als me na een moeilijk stuk nog eens levens afgepakt werden gaf me dat een slecht gevoel en was ik eerder geneigd een stukje te wandelen om bij te komen.
het weer was mooi, de locatie prima en de voorzieningen ook. Zodra ik de lintjes maar liet voor wat ze waren kon ik ook genieten van de aankleding, de schmink en het acteerwerk van de zombies.
tips:
– verspreid de zombies beter, minder zombies op het eind als mensen al moe zijn
– geef zombies instructies niet meer dan een leven per runner af te pakken op iets van 10 meter
– geef zombies ook een levenslintje zodat ze “dood” kunnen
– zorg voor begeleiding bij gevaarlijke obstakels (alles waar meer dan 1 meter geklommen moet worden)
– beetje limonade of een stukje fruit op de drinkposten
Vorig jaar waren we er ook al bij toen waren we erg teleurgesteld in de obstakels. Het Doet dan ook goed om te zien dat de organisatie serieus naar alle feedback van de enqu?te van vorig jaar gekeken heeft. De obstakels zijn leuk! En voor de first-timer zit er ook echt nog uitdaging bij.
De zombies hebben dit jaar betere instructies gekregen waardoor je niet aan het begin al je lintjes kwijt was. En het plezier en de uitdaging nog tot het einde aanwezig waren. Het element van de zombies is gewoon top! En dat moet ook je hoofdreden zijn om te gaan. We hebben met onze groep veel plezier gehad en goed kunnen samenwerken. Volgend jaar zijn we er gewoon weer bij!
Mooi gebied om te lopen.
Aantal hindernissen en de zwaarte ervan viel wel mee (heb wel de 10k gelopen).
Douches waren wel fijn geweest.
Verder wel een gezellige ontspannen sfeer.
Geslaagd evenement!
Vorig jaar meegedaan aan de Zombierush (10k). Het was te merken dat dit de eerste keer was wat betreft obstakels en het omgaan met zombies. Vorig jaar een enqu?te ingevuld en er is in 2015 duidelijk iets mee gedaan!
De organisatie heeft wel 2 jaar erg veel geluk met het weer! Net zoals vorig jaar met korte broek in het zonnetje heel veel fun gehad!
Pluspunten tov 2014:
– Verbetering in obstakels! Obstakels stuk uitdagender + het aantal was meer
– Zombies beter verdeeld over het parcours en goed ge?nstrueerd met het afpakken van lintjes.
– de “scary zones” met onder andere painball area, waren weer erg top!
– Betere bewegwijzering over het parcours en de obstakels
– Decors zag er in mijn beleving beter uit
Verbeterpunten voor 2016
– Er mogen wellicht nog iets meer obstakels komen
– Het mag altijd nog pittiger wat betreft obstakels (Als de trend doorgezet wordt, zal dat goed komen)
– Zombies waren dit jaar prima, niet veel aan veranderen
– Wellicht wat meer modder, viezigheid en kruipwerk. (tijgeren door “ingewanden” oid)
Dit jaar (2015) weer de 10 k gedaan:
Faciliteiten:
Prima faciliteiten! Bar aanwezig + foodtruck. Parkeren gratis! Tent aanwezig, mocht het regenen
Parcours & Locatie:
Parcours was top, obstakels waren goed aangegeven (muv 1 obstakels: kruipen door (binnen)banden)
Locatie is perfect. Mooie route door het bos heen.
Zwaarheid:
10 k was goed te doen. Zwaarheid van de obstakels was stukken beter dan 2014, maar tov van andere obstakel runs kan het niveau nog ietsjes hoger.
Zwaarheid is voornamelijk door het sprinten rond de zombies! Dit maakt de run een stuk zwaarder! Heel tof!
Veiligheid:
Goed! Vrijwilligers bij de obstakels, en EHBO langs het parcours
Warming-up:
Kan ik geen review over geven. We waren helaas te laat om hieraan mee te doen
Bewegwijzering:
Prima
Modder:
Nauwelijks aanwezig. Zonde. Water obstakels zijn lastig in deze tijd van het jaar, echter wat meer modder kan zeker geen kwaad! (Wellicht kruipen, tijgeren door modder met stukken nep “vlees en ingewanden”, bloed elementen ect.)
Prijs/kwaliteit-verhouding:
Erg goed te doen. Zeker voor “first timers” die een keer een obstakel run willen uitproberen
Al met al een toffe run, waar vooral heel veel fun inzit!
Aangezien het voor mij de eerste obstacle run was, heb ik misschien een beetje een verdraaid beeld van hoe het in gedachten zou zijn tegenover hoe het bij de meeste obstacle runs gaat.
Voor mij was het wel een leuke ervaring. Ik ben blij dat er 2 punten waren waarop je een extra lint kon verdienen. Dat hield toch het extra fanatisme vast om zo veel mogelijk lintjes te behouden (of in mijn geval de nieuwe lintjes niet zoals de eerste te verliezen).
De meeste obstakels waren goed te doen, maar soms was ik toch wel blij dat ik in een groep zat die me kon helpen.
Wat wel jammer was, was toen we terug gekomen waren we zagen dat bij de start van de latere groepen de zombies op de grond lagen en er een met een kettingzaag achter te groep aan rende, wat we eigenlijk als een van de eerdere groepen wel miste. Ook werd je nauwelijks vuil, hoewel ik had verwacht dat dit erger zou zijn.
Al met al was het een erg leuke dag en zeker een goede aanrader om eens mee te starten voor obstacle runs.
Wij zijn een gestart om 15:30, ontzettend leuk, veel actie in het begin. Helaas heel weinig aan het einde. Op de foto’s van anderen zag ik verder nog wel zombies staan op de foto. Maar ons clubje heeft ze helaas moeten missen. De laatste helft echt meer zombies al zeg ik het zelf. Graag ook nog wat meer moeilijker obstakels.
Maar leuke intervaltraining 😛 Volgend jaar doe ik weer mee. Hopend op meer zombies.
Net als vorig jaar weer een erg leuke dag gehad. Het weer heeft net als vorig jaar wel weer echt meegewerkt. Ik heb dit maal met mijn broer de 10km gedaan en dat beviel ons prima, de zombies waren nu wat beter verdeeld. Van mij mogen de obstacles toch wel uitdagender zijn. De sfeer zat er wel goed in, en de warming up is echt wel even pittig dus goed. IK hoop dat dit evenement volgend jaar verder zal groeien want er zijn zeker nog wel verbeteringen mogelijk. De bewegwijzering was zeker in het begin niet helemaal duidelijk. Ik ben er in ieder geval weer bij.
REN VOOR JE LEVEN! ZOMBIERUSH 2015
Afgelopen zaterdag was het zover, mijn looppartner Laurens en ik reden naar Bosgebied de Vloeten in Brabant/Limburg om daar een stukje te gaan rennen. Gek genoeg waren we niet de enigen die dat plan hadden en zagen we, hoe dichter we in de buurt kwamen, overal waarschuwingen dat er Zombies zouden zijn. Nou, wij zijn niet bang uitgevallen, dus we gingen toch.
Wij gingen voor de afstand van 10 kilometer (je kunt ook 5 km lopen) waarbij we een fun & obstakelparcours zouden afleggen, waaronder een hoge toren, hooibalen, donkere hutten, monkeybars, touwen en natuurlijk als extra funfactor: Overal loop je ?bloeddorstige? zombies tegen het lijf! Je kunt meedoen als loper, loper/zombie of enkel zombie. En je kunt ervan uitgaan dat je na transformatie in een zombie onherkenbaar bent voor de levenden!
Bij aankomst is meteen duidelijk waar we naartoe moeten. De bewegwijzering is prima en het parkeren is weliswaar een beetje zoeken, maar niet heel moeilijk en bovendien gratis. Nadat we ons barrel in de berm hebben achtergelaten en onze tas hebben gepakt is het ongeveer 500 meter lopen naar het evenementsterrein, waar mensen en zombies door elkaar heen lopen.
Er klinkt lekkere muziek, er staan picknicktafels dichtbij een keet met smoothiebar en andere hapjes, een groep is bezig met de opwarming, overal is duidelijk aangegeven hoe en wat en binnen een paar minuten hebben we onze startnummers en riem met linten en kunnen we omkleden, mannen en vrouwen hebben netjes hun eigen ruimte. Na het omkleden kunnen de tassen ingeleverd worden, die later weer kunnen worden opgehaald met je startnummer.
Wij zijn veel te vroeg, want onze starttijd is pas tegen half 4, maar op ons verzoek mogen we ook eerder starten. Elke 10 minuten vertrekt er een groep en daarom kunnen wij mee met groep G in plaats van te wachten op groep M. Helemaal top dat dat kan! Wel wordt ons verteld dat we maar 1 keer een rondje mogen (ja duh!), we zien er blijkbaar heel fit en potig uit. En dat voor, gok ik, zo?n beetje de oudste deelnemer in het veld met mijn 44 jaar?
We doen dus onze startnummers op en riemen om. Deze riem is onze levenslijn. Aan een klittenband riem zitten 3 rode vlaggen geniet. Deze moet je proberen de hele afstand in je bezit te houden (zonder ze te verstoppen natuurlijk!) en als dat lukt met 1, 2 of 3 vlaggen ben je ?Survivor?, als dat niet lukt ben je ?Infected?. Tijd om te gaan?
Als de starttijd voor onze groep bijna begint wordt de warming-up gestart. Ik doe nooit mee aan warming-ups, omdat ik dat normaal gesproken ook nooit doe als ik ga lopen. Ik vind het persoonlijk een slecht idee om een race te beginnen met je hartslag op maximaal, wat met deze (en de meeste) warming-up echt wel het geval is. Op de grond, staan, springen, de meesten zijn al moe en dan moeten ze nog beginnen. We zijn met ongeveer 50 man (en vrouw natuurlijk) en de meesten zijn behoorlijk fanatiek, dat belooft wat.
We worden een witte tent ingeloodst, je zou bijna denken dat we nu al ontsmet gaan worden. Er wordt een filmpje gestart met wat ?huisregels?; wees lief voor de zombies, ze waren ook ooit mens, kijk goed uit en vooral REN VOOR JE LEVEN! We tellen af van 10 tot 0 en dan rennen we het parcours op. Dit gaat meteen zo hard, dat er van de hele groep van 50 maar zo?n 10 bij de toren aankomen terwijl de rest nog bijna bij de start is.
We klimmen de trappen op en gaan op onze knie?n weer naar beneden, dit is nu al leuk. We rennen meteen door naar de hooibalen en begrijpen nu ook waarom de rest zo fanatiek is, wij zijn de enigen die de afslag 10 km nemen, de rest loopt de 5. Ineens lopen we dus nog maar met zijn twee?n en nergens een zombie te bekennen. In het begin hebben we er nog een paar gezien, maar de meesten zagen we al op het 5 km parcours staan. Begrijpelijk, daar lopen toch de meeste mensen.
Het is een mooi gebied met hier en daar wat modder, het is wel behoorlijk droog gebleven de afgelopen tijd en dat is best een verademing na al de modder die ik de laatste tijd heb gezien.
Op de 10 kilometer is het vooral veel lopen en dat is door de boslucht best pittig. Dit zal vanzelfsprekend niet voor iedereen gelden, maar als persoon met astma heb ik altijd veel moeite met dennen en daarvan staan er hier behoorlijk wat. Daarbij is de lucht droog, maar het bos vochtig en ook dat maakt het ademhalen wat lastig. Het begintempo hou ik dus niet vol, maar dat geeft niet want we komen vooral voor de fun.
Op het gemakje lopen we in een lekker tempo door het bos en komen bij een monkeybar. Hierop heb ik afgelopen tijd best wat getraind en ik ben heel benieuwd of ik ?berhaupt kan blijven hangen. Superblij ben ik als ik 7 van de 10 bars afleg en pas dan moet loslaten. Ok?, het kan nog steeds beter, maar h?, ik doe dit nog maar kort.
We wurmen ons door autobanden, klimmen in touwen (ahum, ik niet, ik klim en klim en klim, maar hang uiteindelijk nog steeds onderaan), klimmen in autobanden en netten, er zijn veel hoge hindernissen, die misschien voor veel mensen niet al te moeilijk zijn, maar je moet er evengoed wel bij uitkijken en als je bang bent voor hoogte is het wel degelijk een uitdaging.
Ik heb met al die klimtoestellen geen enkele moeite. Waar ik wel moeizaam doorheen kom is het zakkendraagstuk. Deze zandzakken zijn niet alleen zwaar, maar ook gewoon nergens vast te pakken en als je dan een paar jaar geleden plat op bed lag met een gebroken rug omdat je een t-shirtje van de grond raapte (ja echt dus), dan ben je wel huiverig om die zak van een kilo of 30 van de grond op je rug te tillen.
Toch wilde ik niet onderdoen voor Laurens, die dat ding tilde alsof het een stofje was. Dus hij legde de zak op mijn schouder en daar ging ik. Het ding was eerst superzwaar, maar h?, gelukkig ging het steeds makkelijker. Toen ik hem weer op de grond zette na mijn rondje snapte ik waarom: Dat ding was onderweg aardig leeggelopen. Toch vind ik dit wel een verbeterpunt, voor veel vrouwen of mensen met een beperking zijn die zakken gewoon toch echt te zwaar.
Maar goed, we waren er door en dat voelde goed. Ook tof was hierna de paintballbeschieting waar wij heelhuids doorheen kwamen, zodat we weer een leven terug kregen. Wij hadden inmiddels al aardig wat zombies gezien, dus waren best blij met dat extra leventje.
Wat ik echt echt echt eng vond was de donkere tent. E?n zombie, die bij leven ongetwijfeld best knap was geweest, stond met een bijl in zijn handen op wacht, ??n lijk lag half onder de auto, een ander hing in de boom en voor ons geen andere route dan dwars door een donkere tent van zwarte doeken. Met kloppend hart loop je naar binnen, de rook maakt het slechte zicht nog slechter en terwijl je weet dat er elk moment een zombie kan verschijnen gebeurt er helemaal niks.
Dan net op het moment dat je hartslag iets begint te vertragen en je bijna weer aan de andere kant buiten staat springt er een zombie voor je en schrik je je werkelijk helemaal de teeeeeeeeeeeeering en weet je niet hoe snel je naar buiten moet rennen terwijl je denk Wie schreeuwt daar zo? OMG dat ben Ik! Wat een spanning, gewoon Killing!!!
Wij zien allerlei zombies in alle soorten en maten, maar waar we soms 2 kilometer geen zombies tegenkwamen staan er later wel 20 tot 30 bij elkaar. Wat mijn betreft zou dat op de 10 km echt beter verdeeld mogen zijn. Ook de onderlinge afstemming zou beter kunnen. Wij waren maar met 2 lopers. Als je dan 20 zombies tegen komt die allemaal op je lintje afduiken en er is geen enkele afleiding, dan ben je al snel lintjes kwijt. Dat is natuurlijk met een groep van 10 man heel anders.
Gek genoeg vond ik de engste zombies de kinderen. Van die schatjes van jongetjes en meisjes die daar stil op het pad staan en je vertederen tot ze je doods aankijken. Sjonge, wat zijn die kinderen goed! Je moet wel lief blijven en dat is niet altijd makkelijk, want je menselijk gevoel is om je te verdedigen tegen alles wat aanvalt. De kleintjes werden door ons natuurlijk wel ontzien, maar helaas waren zij nog fanatieker dan de grote zombies en dus waren we hier al snel bijna levenloos.
Gelukkig kregen we er snel weer eentje bij na een klimobstakel, waar ik naar een vinger mocht grabbelen in een slijmerige bak spaghetti, want hierna moesten we nog door een nucleaire zone en daar hadden de zombies het echt serieus op onze levens voorzien. Zombies met blikjes uit hun voorhoofd of baby?s uit hun buik, of darmen, of hart en longen, net als je denkt dat je het ergste gehad hebt springt er weer eentje uit de struiken en schrik je je een hartaanval.
We kruipen onder graven door, klimmen over muurtjes (nou ja, ik liep er vol tegenaan en dat was het dan wel?), kruipen op onze knie?n onder de grond, lopen door een meter schuim. Dat was echt lachwekkend, Laurens bleef gewoon droog, maar ik (liep met blote benen) zat werkelijk tot mijn nek onder het schuim en dat bleef ook gewoon kleven in de volgende kilometer.
Inmiddels waren we echt wel moe. Ik zie her en der beschreven dat dit een ?makkelijke obstakelrun is?, nou, ik vond het behoorlijk zwaar. Je loopt de hele tijd in wisselende tempo?s, je moet voortdurend op je hoede zijn, je moet goed nadenken wat je doet, je moet uitkijken dat je je niet verstapt, het was best warm, maar na een uurtje werd het echt wel koud in het bos, je moet veel klimmen en kruipen.
Ok? er is geen water en modder, maar persoonlijk vind ik zulke races makkelijker dan dit. Misschien is dat ook omdat dit mijn allereerste 10 kilometer is? nooit eerder liep ik in een race zover, laat staan ook nog eens een obstaclecourse. Maar goed, ik wil dus de indruk weghalen dat dit een makkie is en dat iedereen dit wel kan, want ik ben zelf van mening dat dat absoluut niet het geval is.
We ontmoeten nog wat zombies die tot op het bot verkleumd zijn. Wat een bikkels. Eerst zelf het parcours lopen en dan nog eens als zombie aan de slag, je moet het maar kunnen. Echt geweldig al deze vrijwilligers die dit allemaal belangeloos doen en het zo voor de lopers echt een fun race maken! Heel erg bedankt! We kletsen een beetje en ondertussen klim ik nog over een bandenrek, hoppa, ik krijg nog een lintje. Joehoe, nu heb ik er 2, dus ik ga het wel redden.
We lopen en lopen en moeten nog hier en daar door wat banden. Dan zien we de weg naar de finish en horen de muziek. Godzijdank, we zijn er? Nou? dat? denk? je. Godsamme nog aan toe zeg, eerst onder dat net door. Daarna klim ik in een rits banden en op de een of andere manier lukt het me maar net om bovenaan te komen. Nadat ik me eindelijk over de balk geworsteld heb laat ik me aan de andere kant in het touwennet vallen en dat was dom!
Ik lig als een vis op het droge te spartelen en kom niet meer overeind. Ik heb er de kracht niet meer voor. Man man man, wat ben ik moe. Ik krijg enorm de slappe lach terwijl ik als een soort paling door het net kruip en aan de kant piest een man bijna in zijn broek van de lach als hij mij zo bezig ziet. Eindelijk na een hoop gewurm en gekruip ben ik aanbeland bij de houten wand die mij van de finish scheidt.
Help!!! Ik heb geen idee meer hoe ik daar ooit overheen kom. Ik kan gewoon niet meer op mijn benen staan zo moe ben ik. H? wacht eens? Er zit een spleet onder. Zou het kunnen? Ik ben tenslotte wel flink afgevallen.
En jawel, met een beetje moeite lukt het mij om me onder de wand door te persen. Het is duidelijk, alleen de sterken en dunnen overwinnen hahahaha. Ik strompel over de finish waar ik me als herboren voel zodra ik de ?Survivor? medaille omgehangen krijgt. Yessssssssss, ik heb het overleefd. Ook Laurens heeft het overleefd, dus hij mocht gelukkig weer mee naar huis met me.
Helemaal fantastisch vond ik het!
Pluspunten:
Enorm veel zombies die echt vakkundig gegrimeerd zijn
Heel erg mooi gebied om in te lopen
Prachtige attributen en obstakels
Uitdagende obstakels
Vreselijk aardige vrijwilligers
Alles duidelijk en netjes opgezet
Voldoende toiletten en nette kleedruimtes
Er is eten en drinken te koop
Fijne deelnameprijs van 32,50
Toffe medaille, vooral ook de 2 verschillende versies
Verbeterpunten:
Zorg dat alles bij de 10 kilometer ook wat evenwichtiger verdeeld is
Reken niets voor de garderobe en doe dit gewoon in de prijs
Als astmapati?nt had ik toch echt wel last van de hoeveelheid gebruikte rook, vooral bij de start lag ik al bijna plat
Er zouden toch wel wat mensen mogen staan bij de hoge obstakels voor het geval er iets misgaat
Dat gezonde voer is best handig, maar ik eet altijd al gezond. Nu had ik gewoon zin in een bak patat!
De zandzakken mogen wel in meerdere formaten gemaakt worden
Sommige zombies zijn wel erg agressief!
Ik ga de ZombieRush zeker aanbevelen bij anderen en ben ook van plan om volgend jaar terug te komen. Vond het een hele leuke run, die wat mij betreft voldoende inspannend was voor de zondagmiddag.
Alle medewerkers en vrijwilligers van harte bedankt voor dit topevenement!