Afgelopen zondag was de Gladiator Run in Belgi?. Shira en twee vriendinnen waren hierbij aanwezig en doen hier hun verslag.
Na maanden te hebben uitgekeken naar ??n van de tofste en zwaarste runs in Belgi?, was het afgelopen zondag dan ook ein-de-lijk zo ver. De Gladiator run 2013 was ??n en al blubber, klei, derrie en smurrie en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Kort samengevat: een pittige run, waarbij je na afloop het woord modder niet meer wilde horen. Toch zeker de moeite waard!
Voor de run
Alle nodige informatie werd bekend gemaakt via Facebook. Daarnaast kon je voldoende informatie terug vinden op de website van de Gladiator run om in Vossem aan te komen. Eenmaal in de buurt van de plek van bestemming, trof je een paar honderd meter voor van te voren vrijwilligers aan die aangaven welke kant je op moest. Dit was erg prettig, aangezien de eerste afslag een kleine straat betrof. Zonder deze vrijwilligers hadden wij in ieder geval de afslag gemist (uiteraard kan dit niet liggen aan het feit dat deze specifieke auto werd bezet door enkel drie vrouwen ;)). Tevens stonden er ook genoeg borden om aan te geven waar je kon parkeren. De parkeerplaats zelf was ruim zat om de auto kwijt te kunnen.
Het ophalen van het startnummer en het t-shirt verliep prima. Het shirt is tof ontworpen. Overigens is het shirt wel van katoen, niet handig om in te sporten. Na het ophalen van het startnummer en het shirt moest je een stukje lopen om de startplek te bereiken. Op het terrein stond een grote tent en een paar kraampjes. De tent was opgesplitst in twee delen. In het voorste gedeelte was er de gelegenheid om o.a. soep en drinken te kopen en te nuttigen. In het achterste gedeelte van de tent waren er kleedruimtes en kon je de tas kwijt. Er waren voldoende wc?s en er was zelfs de mogelijkheid om je af te spoelen na afloop van de run. De afspuitplaatsen waren een prettig vooruitzicht, want de hele modderbak mee terug nemen de auto in is ook zo wat.
Er was een korte warming (5 a 10 min) up georganiseerd door twee gladiatoren. Veel mensen deden fanatiek mee. Kort hierna werd er omgeroepen dat je plaats kon nemen in de startboxen. De startboxen bevonden zich naast elkaar en om de 3 ? 5 minuten vertrok een startbox. Bij de start werd er met zijn allen afgeteld tot 0 en hierna begon het feest.
Gladiatorrun 2013
Met name de mannen waren fanatiek aan het brullen bij de start. Vooral startbox twee werd goed vertegenwoordigd door team DutchMudMen. Onze mannen stonden op het punt om zich te bewijzen als echt gladiatoren. Of zouden ze gillend in de blubber blijven hangen? Na het seintje gingen ook deze helden er als een speer vandoor. Het tempo werd kort na de start al behoorlijk opgedreven. Al vrij snel kwamen de eerste obstakels.
Er waren in totaal 40 obstakels over een parcours van 12 kilometer. De meeste hindernissen zie je ook bij andere runs, muren, gespannen netten, hooibalenobstakels en tijgeren onder draad en gaas.
De trenches waren niet echt diep en lastig of vol met water. Ook de netten om uit de kuilen te klimmen waren ook goed te doen. Er waren een aantal nieuwe hindernissen zoals het bandenobstakel; de bandentunnel waar je jezelf door heen moest wurmen en de banden waar je overheen moest lopen. Rechtop blijven staan was hierbij echter geen optie, doordat er op een kleine meter hoogte een net over de banden was gespannen.
De trespaplaten die schuin als helling geplaatst waren en waar je overheen moest klimmen waren ook goed te doen en niet echt hoog. Dit in tegenstelling tot een van de laatste obstakels, de spekgladde helling van trespaplaten, waar je met behulp van linten omhoog moest. Uiteraard vergde dit nogal de nodige kracht en balans. Gelukkig stonden er een paar bereidwillige, gespierde gladiatoren bovenaan te helpen.
De spekgladde steiger waar je op moest klimmen om vervolgens over de steigerpijpen je weg weer naar beneden in te zetten, was behoorlijk tricky. De vettige klei in combinatie met de op zichzelf al gladde materialen zorgden samen voor een toch wel gevaarlijke situatie. Het zou beter zijn om hier een monkeybar te plaatsen. Dan hang je onder de pijpen en is een eventuele val beter op te vangen.
Het meest uitdagend waren de natuurlijke hindernissen, de taaie modderige kleigrond, waarin ongetwijfeld nog enkele verdwaalde schoenen zijn te vinden, de steile hellingen waar je omhoog en omlaag moest klimmen en de langere schuinlopende hellingen, waar voldoende grip lastig was en je de neiging had om schuin weg te glijden.
Vanaf de start tot en met de finish was het terrein dus behoorlijk glibberig en stond de modder centraal. De vrouwen onder ons zijn wel gewend om maskertjes te dragen, maar zelfs zij hebben vast nog niet eerder 12 kilometer modder mee gemaakt. Al deze modder en de hoogtemeters maakte de run wel aardig pittig (dus dat was top!). Veel uitglijders gezien en van top tot teen besmeurde mensen. Maar zeg nou zelf, dat maakt de run natuurlijk wel het leukst, toch?!
Na afloop
Bij de finish werd je bandje met de chip direct van je pols geknipt en kregen we de nodige verzorging van de vrijwilligers. We werden voorzien van een space blanket om warm te blijven, een echte gladiatormedaille, een Snickers en een Red Bull.
Wij zijn vrij snel naar de douches gegaan om ons af te spoelen. Feitelijk waren het tuinslangen aan een hek met koud water, maar toch was het heel prettig om een beetje schoon de auto in te kunnen gaan. Helemaal met een lange rit voor de boeg. Na afloop kon je in de tent nog warm worden en een drankje bestellen.
Verbeterpunten
Ondanks dat het een zeer geslaagde run was, kunnen de volgende puntjes bijdrage aan een nog mooiere versie komend jaar.
Bij de start was er muziek, maar de muziek was in de startboxen nauwelijks te horen. Daarnaast zou het wel tof zijn als er in de startboxen een warming up zou plaatsvinden. De groep wordt dan lekker opgedreven en kan daarna direct van start. Er zat nu te veel tijd tussen de warming up en het vertrek. Hierdoor kregen mensen last van de frisheid en het stilstaan.
Ook mag er van ons meer water aan te pas komen, dus sloten, vijvers of een containerbakken met water zien we graag tegemoet.
De verzorgingspost was te snel, na een paar kilometer al. Het zou beter zijn als je dit ook op de helft had. Misschien voor de volgende keer twee posten met water en eetmogelijkheden.
De opstoppingen voor een aantal obstakels waren met name voor de latere startgroepen hinderlijk. Dit was voornamelijk in de eerste helft van de run het geval. Door de opstoppingen moest je veelal een kwartier wachten voordat je er over heen kon. Dan is het beter om de starttijden te verruimen.
Ook zou het prettig zijn als de garderobe wordt beveiligd, nu kon iedereen een willekeurige tas pakken. En tot slot is het misschien een idee om de afspuitplekken na de finish te plaatsen, dan kan je vanaf daar naar de garderobe en kleedkamers. Nu was de volgorde andersom en niet echt handig, omdat je dan weer vies werd.
Conclusie
De gladiatorrun is een pittige run met veel obstakels. De Gladiatorrun is zeker geen walk in the park en voor beginners een serieuze challenge. Een echte aanrader dus en uitstekend geschikt voor teams met een thema, chained o.i.d.! Elke keer als je weer naar de welverdiende medaille, mag je je best weer even gladiator voelen. Volgend jaar komen we graag weer door de obstakels glibberen.
Wij zijn benieuwd naar jullie mening en welk cijfer jullie de runs geven. Vandaar zijn we gestart met #RateYourRun. Stemmen kan hier.
[button color=”orange” size=”medium” link=”https://obstakels.com/2013/11/25/rateyourrun-gladiatorrun-2013/” ]#RateYourRun[/button]?[button color=”orange” size=”medium” link=”https://obstakels.com/2013/11/25/alle-uitslagen-en-fotos-gladiatorrun/” ]Foto’s[/button]??[button color=”orange” size=”medium” link=”https://obstakels.com/2013/11/25/alle-uitslagen-en-fotos-gladiatorrun/” ]Uitslagen[/button]
Jolien, wederom bedankt voor de mooie foto’s.