Urbanathlon 2012 was onze eerste echte obstacle run. Via deze run zijn we in aanraking met de sport gekomen en daar zijn we ze toch wel dankbaar voor, ondanks dat hij vorig jaar niet helemaal soepel verliep. We waren dan ook heel benieuwd hoe de nieuwe organisatie het er af zou brengen.
Voor de run
Zoals we gewend zijn was de informatievoorziening vooraf goed geregeld. Eigenlijk verwachten we ook niet anders tegenwoordig. Er waren twee dingen die ons opvielen. Ten eerste kregen we het startnummer thuisgestuurd, waar we bij de meeste runs ons startnummer ter plekke op kunnen halen. Het enige risico is dat je hem vergeet, verder maakt het eigenlijk niet uit wat mij betreft. We zullen hem aan onze checklist toevoegen (net als ponchos!) Ten tweede werd heel duidelijk gemaakt dat het dit jaar om een nieuwe organisatie gaat. We merkten zelf dat de run nog wel een imagoprobleem heeft na de verkeerde aanpak van vorig jaar. Het is dus slim dat dit benadrukt werd.
Sinds kort zijn we een samenwerking met het Revalidatiefonds aangegaan. De Urbanathlon was het eerste event waar we ook daadwerkelijk samen iets deden. We hebben met een aantal Dutch Mud Men en een aantal mensen van het Revalidatiefonds samen gelopen. Bij het Revalidatiefonds liep onder andere Rudy mee, die ??n arm mist. Mocht hij het vandaag ergens lastig krijgen dan zouden wij hem gaan helpen met de obstakels. Verder kwamen we de mannen van Wounded Warriors Nederland ook weer tegen. Zij liepen deze keer ook weer met een groep mee.
De omgeving voor deze run is wel heel cool. De meeste obstacle runs richten zich op modder en zijn dan ook vaak buiten de stad. Hier stonden we tussen de ArenA, de HMH, het NS-Station en wat hoge gebouwen. Het geeft toch een wat andere sfeer. Jammer dat het wat rustig was door het natte weer.?We zijn een paar minuten voor de start vanuit de parkeergarage naar de start gelopen. Daar stond wethouder Eric van den Burg om het startschot te gaan geven. Na het aftellen tot 0 mochten we los!
De Urbanathlon 2013
Direct na de start kwamen we voor Villa ArenA bij het eerste bonus-obstakel uit. Door de langdurige regen konden niet alle rioleringen het water aan, waardoor de straat behoorlijk onder water stond. Een enkele deelnemer probeerde hier nog voorzichtig omheen te lopen, maar met het oog op de rest van de run was het ijdele hoop dat je schoenen droog zouden blijven. Het eerste obstakel was de brug over de weg heen. Even traplopen en vervolgens het parkeerterrein op. Voor de monkeybars moesten we even in de rij staan omdat het hier wat stokte. Deze hadden ze beter wat later in het parcours op kunnen nemen. De monkeybars waren een stuk pittiger dan normaal. Dit kwam omdat het, geheel in thema, ladders waren waar de specie nog aanzat.
Het volgende obstakel was er eentje waar we erg naar uitkeken omdat we niet precies wisten wat ons te wachten stond.?Big Lander was een soort ramp waar je tegenop moest lopen. De grond leek te bestaan uit een soort van schuurpapier waardoor je erg veel grip had en veilig naar boven kon zonder tegen de vlakte te gaan. Aan de achterkant mocht je met een cargonet weer naar beneden klimmen. Mocht je vallen, dan maakte je een zachte landing op het springkussen. Vervolgens mochten we over een paar opleggers van vrachtwagens heen klimmen en weer een stuk gaan hardlopen. Via dezelfde trap al waarmee we gekomen waren mochten we terug om vervolgens om het oude trainingsveld van Ajax heen te lopen. Via een modderig klimmetje kwamen we bij?Tyre Mountain, wat niet echt een berg van banden was die we wel vaker tegenkomen, maar allemaal banden achter elkaar waar je doorheen moest.
Via de buitenkant van de ArenA liepen we richting Station Amsterdam Bijlmer en zo de Amsterdamse Poort in. Van?Red Light District wisten we niet helemaal wat we moesten verwachten. Dit bleek een rood verlichte tent te zijn waar we high-fives kregen. Niet echt een moeilijk obstakel, maar wel goed voor de sfeer want die zat er in de tent wel in. Nu mochten we door naar een heel leuk obstakel,?Skatepark. Hier moesten we door twee stukken van een skatebaan lopen. Doordat het erg nat was gleed je hard naar beneden, nice! Aan de andere kant mocht je naar boven rennen. Mocht dat niet lukken dan hielp iemand anders je wel mee naar boven, we zagen voldoende teamwork. Het meeste opletten was nog dat je niet door iemand anders onderuit gegleden werd. Dit was fun om te doen!
De?Marine Hurdles waren net te hoog om ze relaxed te nemen, dus hier werd het klimmen geblazen. Respect voor onze held Rudy, die dit gewoon zonder hulp deed. Vervolgens mochten we richting het volgende obstakel rennen door het bijlmerpark. Wat erg leuk was, was dat het heel veel geregend had. Hierdoor stonden er overal plassen water en bleef je dus goed nat. Het regende overigens nog steeds en met de wind erbij was het behoorlijk fris. Bij Urban Jungle mochten we over steigers heenklimmen om vervolgens als beloning een Snelle Jelle te krijgen. Vlak daarna volgde nog een leuke hindernis, wederom een skateramp. Nu mochten we echter aan de achterkant met een touw naar boven klimmen om vervolgens naar beneden te glijden en ook de schuine kant weer met een touw te mogen beklimmen. Hier hadden een aantal mensen hulp nodig, dus in het kader van teamwork was dit een topobstakel.
Het autoband slepen mag tegenwoordig eigenlijk ook niet meer ontbreken (ander kans Jeff er geen meenemen onderweg.) Bij?The Challenge mochten we een rondje lopen met een autoband om deze vervolgens weer achter te laten en verder te gaan richting het spoor. Daar kregen we een doolhofje van vuilniscontainers en een aantal rood-witte wegafzetting voor ons kiezen, naast een hoop modder. Via het winkelcentrum gingen we weer terug richting het finishgebied rondom de Amsterdam ArenA.
Voordat we de Arena in mochten, gingen we eerst in de zijkant nog door een aantal stukken beton heen om vervolgens het stadion te betreden. Wat opviel was hoe enthousiast de vrijwilligers hier ook waren. Dit was de hele dag al zo. Doordat je voornaam op je startnummer stond werd je de hele dag aangemoedigd met je voornaam. Ook in het stadion stonden overal vrijwilligers. Zelfs de vloeren binnen werden door twee mensen constant droog gemaakt zodat het niet te glad werd. Na wat geklommen te hebben mochten we afdalen in het stadion waar de groeilampen een mooie gloed gaven. Helaas moesten we helemaal doorlopen tot het einde om daar het stadion direct weer te verlaten. Het was leuk geweest hier wat meer trappen mee te pakken. Direct uit het stadion mochten we nog onder een heel laag loopbruggetje door en liepen we naar de finish.
Na de run
Toen we over de finish kwamen kregen we een flinke medaille en een Hero Kokoswater. Na een paar foto’s met het Revalidatiefonds hebben we vlug ons t-shirt opgehaald en zijn we naar de parkeergarage onder de Amsterdam Arena gerend. Het regende nog steeds en daar stonden we ten minste droog. Bij gebrek aan omkleedruimte hebben we in een koude betonnen garage onze natte kleding maar uit moeten trekken. De mensen die we daar gesproken hebben waren eigenlijk allemaal wel redelijk positief over de run.?Ook op de social media zijn de reacties dit jaar erg positief en daar gaat het uiteindelijk om.
De meeste deelnemers lijken een topdag gehad te hebben, ondanks of misschien wel dankzij het weer.
Verbeterpunten
Een heel belangrijk punt is wat ons betreft het ontbreken van een omkleedgelegenheid. Het was ongeveer 8 graden koud en het regende al bijna 24 uur onafgebroken. Dit zag iedereen al de hele week aankomen en het feit dat 2.000 lopers hun natte kleding niet op een droge / warme plek uit konden trekken kan eigenlijk gewoon niet. Bij elke run is altijd wel een omkleedruimte, zelfs bij de wat kleinere runs. Voor 50 euro mag je dat met dit weer toch zeker wel verwachten van de organisatie.
Daarnaast hadden de obstakels iets zwaarder gemogen, zeker als de mogelijkheid er is. Zo was het leuk geweest als we in de ArenA iets meer trappen hadden mogen nemen. We liepen veel trappen gewoon voorbij terwijl we zien dat er bij de Urbanathlons in het buitenland veel vaker trapgelopen wordt. Uiteraard moet het evenement voor een brede groep toegankelijk zijn, maar iets pittiger zou dus wel mogen de volgende keer.
Ten slotte houden we zelf altijd van een spectaculaire afsluiter zodat je weet dat daar de finish is. De Sizzler van Mud Masters en het grote modderbad van Strongmenrun zijn mooie voorbeelden. Ondanks dat Urbanathlon 2012 geen succes was hadden ze met een stadsbus met cargonetten, een halfpipe met touwen en een muurtje wel een einde met veel obstakels. Dus als we komende editie kunnen eindigen met een?big bang zijn we helemaal blij!
De trappen tijdens de Urbanathlon in Chicago.
Conclusie
Er is na het fiasco van vorig jaar een grote stap vooruit gemaakt, maar er zijn ook zeker nog wel verbeterpunten voor de 2014 editie(s). Het is een leuke urban run in een mooie omgeving?met een aantal leuke obstakels, die hopelijk komend jaar in meer steden een vervolg gaat krijgen.?Heel veel respect voor alle vrijwilligers die de hele dag in de kou in de regen hebben gestaan om ons telkens enthousiast aan te moedigen. Erg jammer dat het weer niet meewerkte, want anders had er ook nog een mooi festival kunnen ontstaan bij het festivalterrein.
Hier een kleine sfeerimpressie van de Urbanathlon 2013;?
Alle foto’s en uitslagen vind je hier.
De foto’s zijn van Urbanathlon.