Na de 1e editie in het koude Bastogne (zie review hier) was er dan eindelijk een 2e editie, Battle of Arnhem, nabij de iconische John Frost brug. Vooraf werd er veel gedeeld omtrent de afstanden, de te ontvangen goodies en de hindernissen. Sowieso hulde om in deze tijd je evenement gewoon door te laten gaan.
Informatie
Voor de race was er ook veel informatie te vinden op www.war-race.com en de social media (voornamelijk Instagram.) Door de COVID regels was er last minute nog een flinke aanpassing noodzakelijk aan het parcours. Er kon worden deelgenomen aan 4 afstanden;
- 5km-10km (Discovery)
- 10km-15km (Infantry)
- 15km-20km (Cavalry)
- 20km-25km (Artillery)
Door de COVID regels was er ditmaal geen PRO klasse en dus ook geen officiële uitslag en deed dus iedereen voor zichzelf mee in de OPEN klasse.
Het evenement
Ter plekke was er geen duidelijke bewegwijzering waar het evenement nu precies was en tevens ontbrak het aan verkeersregelaars voor het toewijzen van een juiste/handige parkeerplek. De in Bastogne zo gewaardeerde pendeldienst was ditmaal helaas niet aanwezig. Eenmaal op het terrein was er ditmaal geen wachtrij bij de vlotte registratie.
Na het scannen van het ticket ontving je een racevest, je racenummer en verder je eten en drinken voor onderweg. Dit verschilde per afstand. Er waren namelijk wederom geen verzorgingsposten onderweg, iets waar in dit concept bewust voor gekozen is. Net als in Bastogne verliep de start wat rommelig en iets later dan vooraf gepland. Elke wave startte ongeveer 15-30 minuten later dan gepland.
Na een minuut stilte ter ere van Kate ter Horst, lokale heldin in de Tweede Wereldoorlog, was het aftellen van 10 naar 1 om vervolgens het parcours te bestormen. Op de route waren vooral hindernissen te vinden die je bij bijna elke grote run tegenkomt en dus herkenbaar waren. Denk hierbij aan; A-frames, ringen, dipwalk, weaver, monkeysnakes, weight carry (boomstam) en een pegboard variatie.
Tevens zagen we enkele nieuwe obstakels uit de stal van Urban-Sky. Verder was er ook nog een bijzonder Deadhang ter ere van Kate ter Horst die 1.30 minuut duurde. Ook waren er 2 historische vragen welke beantwoord moesten worden; bij een fout antwoord betekende ook dit een extra kilo voor in je racevest. Dus een beetje voorbereiding op wat je precies ging doen deze dag was zeker aan te raden. Een tip voor je volgende War Race dus!
Het ontbrak deze keer voornamelijk aan hoogtemeters en vrijwilligers bij de obstakels. Bij veel obstakels was er niemand te bekennen om enige uitleg te geven indien je dit nodig had. Hoogtemeters en Nederland is sowieso vaak en lastige match. Verder was er, door een last minute wijziging in het parcours een zeer lang loopstuk over asfalt wat door menig OCR loper niet echt werd gewaardeerd omdat er ook geen hindernissen waren.
Finish
De finish was op een groot veld met daar een serie van 10+ hindernissen, voornamelijk van Urban Sky. Na het passeren van de “race to honor” muur was daar de finish. Na het finishen ontving je je medaille in de vorm van een dogtag, een katoenen shirt met opdruk, een bloem, set kaarten, enkele pins en eten en drinken. Uiteraard ook een stempel voor je “warrace paspoort”.
De volgende editie van War Race is de tweede editie van Battle of the Bulges op 17 januari in Bastogne.
[rwp_box id=”0″]
War race Arnhem gelopen. Met de nadruk op lopen.
Ik had me voor de Infanterie afstand opgegeven (10+ km). Blijkt uiteindelijk ruim 15 km met enorme lange rechte stukken harde ondergrond. Iets wat je als deelnemer vooraf hoort te weten. Maar de summiere berichtgeving voldeed daar niet in.
Gelukkig gaf het onderliggende concept (soldiers of peace) een goed gevoel en heb ik eigenlijk alleen moeten afzien tijdens de ellenlange afvalt loop. Ik moet nu helaas herstellen van een kuitblessure.
Met kennis vooraf had ik mijn schoeisel daarop af kunnen stemmen. De vraag is alleen wel of ik dan had mee gedaan.
De corona regels werden redelijk gehandhaafd. Maar de grote startgroepen zitten de deelnemers te veel en langdurig op elkaar. De gezamenlijke oefeningen voor de start doen daar geen goed aan. Je doet je eigen oefeningen zelf vooraf met voldoende afstand.
Ben achteraf wel blij een soort van (wed)strijd (zelfs zonder tijd registratie) heb kunnen voeren want als sulvivalatleet is er sinds maart geen enkele run meer georganiseerd en zijn er in het verschiet t/m januari alle runs afgelast. Waarom deze grote verschillen er zijn is onbegrijpelijk. Als je dan hoort dat de Mud-race in Biddinghuizen met 13000 deelnemers over 2 dagen geen enkel probleem lijkt te zijn?????
Wel grappige hindernissen onderweg als anderhalve minuut doodstil hangen bij huize Kate ter Horst, vaten vol water over een wipwap en slepen met zwaar kunststof vloerrooster en natuurlijk de Kamo die als maar zwaarder werd met niet gehaalde obstakels. Als je van obstakels kunt spreken bij literaire vragen over de oorlog. Dat waren dan ook meteen de enige moeilijkheden en heb ik 2x mis gegokt. Naast dat bijna alle hindernissen aan 1 cluster bij elkaar stonden stelden ze niet veel voor. Bijna geen combi’s of je moet alle 30 hindernissen op het zandveldje een grote combi noemen.
Maar……er zijn natuurlijk veel ergere dingen.
Deprimerend is het wel. Corona heeft ons in zijn greep en maakt meer kapot dan je lief is.
Succes, wel door blijven organiseren hoor.
Groet Bart