Review Mud Masters Marathon 2013

Ik heb dit jaar al heel veel obstacle runs gedaan en bijna overal flink genoten van het parcours. Bij de bijzondere evenementen begint de voorpret altijd al een tijdje van tevoren. Voor mijn eerste Spartan Beast was is echt heel benieuwd hoe het er aan toeging buiten Nederland. Ook de eerste Tough Mudder met zijn Everest en 10.000 volt zorgden voor gezonde spanning en voorpret. Toch was de Mud Masters Marathon iets waar ik?by far het meeste naar uitkeek, urenlang buitenspelen voor volwassenen!?Hier zouden mijn twee passies van duurlopen en obstakellopen bij elkaar komen in ??n lange modderige dag met nieuwe grote obstakels. Zoals jullie weten schrijven we over alle runs die we doen een verslag. Hieronder mijn verslag van afgelopen zaterdag, deze keer iets persoonlijker dan normaal.

[toggle title=”Voor de run”]

Volgens mij zijn we via de e-mail op de hoogte gesteld van het bestaan van een marathon. In ieder geval was ik meteen toen ik het las enthousiast en heb ik meteen een gemotiveerde mail naar de organisatie verzonden. Een week of twee later kreeg ik groen licht binnen en was ik blij dat ik bij de groep zat. Via een aantal extra e-mails van de organisatie, specifiek gericht op onze groep waren we prima op de hoogte van wat ons te wachten stond. In aanloop naar de Mud Masters Marathon heb ik vooral getraind door mee te doen aan andere obstacle runs. De piek lag een weekend geleden met drie rondjes Strong Viking en twee rondjes Race Against Nature in ??n weekend, zodat er 50 kilometer obstakels in mijn benen zat.

Met een gerust hart vertrokken we dus richting Walibi in Biddinghuizen. De TomTom wees ons nog even verkeerd, maar na het betalen van 8 euro stonden we vooraan geparkeerd en konden we ons startnummer ophalen.?Het startgebied was ruim opgezet en alles was eenvoudig te vinden. Ik was zelf vrij vroeg, dus het was overal nog rustig. Later op de dag tussen onze rondjes in moesten we over het startterrein heen en leek het behoorlijk druk. Of het toen bij de startnummers, tassen en omkleedruimte nog goed te doen was durf ik niet te zeggen, maar door het starten in “waves” gaat het eigenlijk altijd wel goed qua drukte. RTL Nieuws was ook aanwezig om een item te maken over obstacle running en met die publiciteit voor de sport zijn we natuurlijk altijd blij.

Om tien uur werden de marathon-lopers gevraagd zich te melden bij de start voor een laatste briefing. Een aantal bekenden deed ook mee en via onze site hadden we er nog een aantal extra leren kennen. In totaal zouden we met 32 lopers starten. Nadat we ons gemeld hadden en een uitleg gehad hadden van wat we precies dienden te doen na elk rondje kregen we een grote M op ons voorhoofd, zodat we goed herkenbaar waren voor de organisatie. Na wat foto-momenten waren we bijna klaar voor de start. We zijn gestart met een clubje bekenden; Dave van Stress’in Out, Haemish van onze favoriete engelse obstacle running site Mudstacle, Toine van Obstacle Adventures, Eric van Mud Creepers, Comrades-buddy Marc en natuurlijk Dutch Mud Men Jeffrey. De rest van de ALFA-groep kwam nu ook in het startvak en het aftellen begon.

[/toggle]

[toggle title=”Mud Masters Marathon ronde 1 – Parcoursverkenning”]

En weg zijn we! Op naar 42 kilometer van modder, obstakels, water en hardlopen. Doordat we in de Alpha-groep starten is er een deel van de deelnemers die volle snelheid wegspringen. We beseffen dat we lekker in ons eigen tempo moeten gaan lopen en doen dat dan ook. De eerste obstakels, jump overs,?bestaan uit hooibalen en boomstammen waar we overheen mogen springen. Een prima warming-up voor wat er nog allemaal komen gaat. De eerste ronde gaat ons duidelijk maken wat ons de rest van de dag te wachten staat. Op de parcourskaart hadden we al wel iets kunnen zien, maar de helft van de obstakels wordt altijd nog geheim gehouden, zodat er toch altijd verrassingen zijn, en dat is ook het leukste. Het koude water waar we doorheen mogen stond bijvoorbeeld niet op de kaart. Het is nog vroeg op de dag, dus dat water wordt straks vast wel warmer is de gedachte.

Vervolgens komt?battlefield, het tijgeren onder prikkeldraad. Deze is opgedeeld in vier losse stukken en hangt relatief ver boven de grond. De grond zelf is ook redelijk zacht, dus deze is prima te doen. Op naar?the pit, een diepe sloot waar we, eventueel met behulp van touwen, uit kunnen klimmen. Het parcours is nog?vers dus we kunnen hier prima uitkomen zonder touwen. We lopen richting een sloot en zien in de verte een obstakel opdoemen. Maar voordat we daar komen mogen we nog even de sloot in, en uit, en in, en uit, en in en uit. Verdeeld over drie delen mogen we een stuk door het water lopen. Ook dit water is behoorlijk fris en de kade is nog behoorlijk intact, waardoor we relaxed hardlopend verder kunnen.

Geronimoooooo! Met behulp van een touw slingeren we als tarzan naar een platform midden in de sloot waarna we over een smalle mogen. Even je balans houden en je komt bij ??n van de meest enthousiaste vrijwilligers van de dag; high five! Vlak daarna komt?balance of blub waar we wederom een fanatieke vrijwilliger van Mud Masters tegenkomen. Je mag over een smalle balk een brede sloot over. Er zijn onderweg twee platforms waar je even je balans kunt herstellen mocht het nodig zijn, prima te doen dus. Na een stuk lopen kwamen we bij de?chop sticks uit, een obstakel waarvan we vooraf niet wisten wat het was. Het bleken drie houten balken aan elkaar vast te zijn waar je overheen moest. Ze zaten net op een hoogte dat je ze wel alleen kon doen, maar dat ze eigenlijk ook toch wel hoog zijn.

Het volgende obstakel was ook nieuw en deed ons denken aan de Glory Blades die we eerder bij Tough Mudder zagen;?Marine Table was een schuine houten muur waar je overheen moest. Leuk om te doen en een mooi obstakel voor teamwork omdat hij lastig kan zijn. De achterkant was overigens vrij glibberig en gelukkig waren daar wat steunbalken op gemonteerd. Hier hebben we “Run Andrea Run” nog even geholpen voordat ze er op een gegeven moment als een haas vandoor ging en de tweede plek bij de dames nog wist te bemachtigen. Volgende keer laten we je lopen, zodat je kunt winnen ;). Vervolgens een bekende van Mud Masters en eentje waar wij echt van houden. Deze zou wel eens heel zwaar kunnen worden in de marathonversie;?slo mo mud. Om eerlijk te zijn viel hij de eerste ronde wel wat tegen. De tweede editie van Mud Masters dit jaar had echt heel veel slo mo mud waar je doorheen moest ploeteren, vandaag was er (nog) bijna geen echte slo mo mud. Laten we hopen dat dit komt omdat het de eerste ronde is.

Vervolgens mochten aan de achterkant van een parcours wat meer gaan hardlopen. Onderweg kwamen we nog wel twee verzorgingsposten, de autobanden bij?getting tyred, wat?jump overs en een mooi bosparcours tegen. Ook mochten we weer een heel stuk het water in;?anaconda trail, zoals ook al tijdens Mud Masters versie 1. Dit was echter ??n lang stuk door het water. Misschien kwam het doordat het water hier heel de dag in de zon ligt, maar dit water was een heelijke afwisseling. Bij?log bog mochten we nog over houten balken heen (al dachten sommigen dat je onder de hoge door moest in plaasts van er overheen.) Het volgende obstakel,?nightcrawlers, werd al aangekondigd door de enhousiaste vrijwilliger die regelmatig HOORAH door het bos schreeuwde, leuk! Hier mochten we door het losse gele zand in de grond onder hekken doortijgeren. Prima te doen; het zand was zacht en je kon zelfs op de meeste plekken op je knie?n er onderdoor.

Nadat we de?golden stairs, een golden oldie waarbij je twee keer over muren van hooi / stro mag klimmen, hadden gehad gingen we weer richting water. Het obstakels?elements?kwam niet echt uit de verf. Aan de brandweermannen, flauwe rook en ijzeren bakken te zien had hier vuur moeten zijn. Wij zagen het echter niet, maar dat deed niets af aan de pret, we mochten het water weer in voor een obstakel midden in de vijver. De?Legionnaire ramp was ook nieuw. Je mocht hier uit het water klimmen over een schuine houten muur heen om weer naar beneden te klimmen en het water in te springen. Deze bleef direct in mijn achterhoofd zitten. De eerste trede naar boven had een behoorlijke afstand en was net te doen. Hoe zou dit tijdens een vierde ronde gaan als er misschien bijna kramp aan zit te komen?

Het volgende obstakel was?woodclimb,?eentje die ik vorige week bij Strong Viking nog tegengekomen was. Je rent een steile schuine wand op en trekt jezelf naar boven om vervolgens over wat balken heen te klimmen. Hij ging prima, maar in het kader van het sparen van krachten misschien de volgende ronde toch een zetje vragen. Ik heb een hardloopachtergrond en ben nog niet extreem sterk in mijn armen, dus met vier keer de monkeybars, great walls en pipe runner in het vooruitzicht toch even de krachten verdelen misschien. Dit waren overigens de obstakels die hier direct na kwamen.

Eerst de?monkey bars, een obstakel wat eigenlijk niet kan ontbreken bij een obstacle run. Net als tijdens de vorige Mud Masters stond hij weer over een sloot heen. Hij was prima te doen, maar mijn intussen opgedroogde kleding ging nu toch wederom modderig en nat worden bij het volgende obstakel; trenches. Zandheuvels met modder ertussen. Wat deze keer leuk gedaan was, was dat ze allemaal anders waren. De ene was breed, de volgende smal. Dan weer een wat hogere of een lagere. En ook was de ene wat dieper dan de andere. Een kleine verandering ten opzichte van de vorige keer, maar wel weer een verbetering dus.

Het volgende obstakel was er eentje waar we erg naar uitkeken en die mijn verwachtingen ook nog eens overtrof; Splash Jump!?Het zag er ten eerste al heel cool uit doordat het aan een kraan hing. Ten tweede was het opklimmen van het obstakel niet “gewoon” via een trap of hooibalen gedaan. We mochten via bewegende balken door het water naar boven klimmen en stonden dan op het platform boven de sloot. Heel cool gedaan! Er was ruimte genoeg voor een mooie sprong in het water waarna we naar de overkant konden zwemmen. De hoogte was ook goed; hoog genoeg dat het serieus was, maar ook weer niet te hoog zodat niemand durfde.

Nu gingen we terug naar de finish, waarna er nog drie obstakels op ons stonden te wachten. Ten eerste de?great walls, een andere Mud Masters Klassieker. Drie muurtjes die steeds iets hoger worden en waar veel mensen elkaar helpen. Ook deze horen eigenlijk gewoon in elke run terug te komen, zeker omdat het zo’n mooi teamwork-obstakel is.

Eindelijk was hij daar,?Pipe Runner. Hier waren we toch wel het meest benieuwd naar. Op de foto leek hij niet zo hoog, maar toen ik het in de ochtend in het echt zag besefte ik al dat hij niet eenvoudig ging worden. Het leukste is om deze zonder touwen te doen, maar met behulp van twee andere deelnemers op de top naar boven te komen. Om daarna zelf mensen naar boven te trekken. Tot onze verbazing bleken vrij veel mensen toch voor de touwen te kiezen, in plaats van hem “echt” te doen. We liepen nog met een mannetje of vijf van de marathongroep bij elkaar en waren twee andere Dutch Mud Men, Tsjerk en Henk-Jan, tegengekomen. Dus we hebben mooi even het voorbeeld gegeven en elkaar naar boven geholpen.

Aan de achterkant kon je via een touw naar beneden lopen en belande je in het stro. Zoals we gewend zijn van Mud Masters sluiten we af met de Sizzler. Voor wie hem nog niet kent; dit zijn verticaal hangende stroomdraden zoals je ze vaak om een weiland heen ziet. Deze keer lag er in het midden nog een mooie balk, zodat je niet direct door kon sprinten.

Bij de finish werden we opgevangen door vaste Mud Masters Tjerk die iedereen bij de finish begroet en die graag een knuffel van je krijgt. Naast Jeffrey en mezelf bestond ons marathongroepje nog uit Haemish, Eric en Toine. De organisatie hield op een bord bij welke marathonlopers binnen kwamen en we kregen een gel en energiedrankje waarna we over het festivalterrein mochten crossen en aan ronde twee mochten beginnen.

Ik zal de volgende rondes wat korter beschrijven en de hoogtepunten voor ons even benoemen.

[/toggle]

[toggle title=”Mud Masters Marathon ronde 2 – Heel veel plezier”]

We zaten voor startvak Foxtrot en mochten dus vlak voor hen starten. Daar waar ronde ??n een parcoursverkenning was, durf ik dit wel te omschrijven als de ronde dat we het meeste plezier hebben gehad. We waren intussen warmgedraaid en raakten de rest een beetje kwijt. Onderweg kwamen we wel marathonlopers Mark en Erik wel weer tegen die ook nog bijzonder vrolijk en enthousiast aan het lopen waren. Wat het leuke is aan de latere startvakken is dat er veel meer mensen op het parcours zijn. Je haalt dus ook mensen uit vorige startvakken in, die in hun eigen tempo het parcours doen.

We hadden genoeg tijd om met iedereen een praatje te maken en ze te stimuleren vooral niet op te geven als ze het soms koud hadden of moe waren. De sfeer zat er behoorlijk goed in bij iedereen. In de beschrijving van ronde 1 ben ik nog een sloot vergeten die eigenlijk weinig indruk maakte. Nou, dat was wel anders nu. Doordat er intussen bijna vijf startvakken doorheen gedenderd waren was deze sloot getransformeerd tot ??n lange modderbaan, heel cool! Ook de slo mo mud begon langzaam wat pittiger te worden.

In de eerste ronde ben ik overigens nog een sloot vergeten die nu ook erg modderig was. Wat opviel was dat nog veel deelnemers op normale hardloopschoenen liepen. Als je dit eenmalig doet is dat prima, maar ga je meer mud runs doen, dan adviseren we toch om speciale schoenen aan te schaffen. Zelf zijn we fan van de Inov-8 X-talon serie (en zijn ze daarom ook gaan verkopen) en dankzij de flinke noppen hadden we geen enkel probleem om uit de sloten te komen. Aangezien dit de funronde was hebben we veel deelnemers geholpen om nog uit de sloot te komen.

Wat ook leuk was dat we herkend werden aan ons rugnummer met daarin startgroep A erop. Dus we konden met veel mensen een babbeltje maken over de marathon. Volgens mij hebben we wel een paar potenti?le marathon-lopers gesproken afgelopen zaterdag. Het hele parcours was verder prima te doen, we hadden nog voldoende energie. Mark en Erik zaten ook nog vol energie en we hebben veel plezier gehad deze ronde. Bij de Splash Jump stond intussen wel een hele rij, maar toen mensen zagen dat we een M op ons voorhoofd hadden werden we voorgelaten door iedereen. Bedankt daarvoor!

Met zijn vieren gingen we verder prima over de muurtjes heen, werden we Pipe Runner opgeholpen en vlamden we door de Sizzler. Uiteraard werd de ronde weer afgesloten met een kruisje achter onze naam, een gelletje, een drankje en een knuffel met Mud Master Tjerk.

[/toggle]

[toggle title=”Mud Masters Marathon ronde 3 – Nu wordt het zwaar”]

Intussen hadden we er 24 kilometer opzitten en waren we dus over de helft. We mochten weer een andere startgroep najagen en hadden het begin van het parcours voor onszelf. De obstakels werden intussen wel wat zwaarder. De kanten van de sloten waren intussen een stuk modderiger geworden en alles werd wat pittiger om te doen. Intussen liep ik alleen nog samen met Dutch Mud Men Jeffrey en kwamen we onze vaste enthousiaste vrijwilligers weer tegen.

De obstakels waren nog steeds allemaal wel te doen, soms met een beetje hulp maar dat is juist de pret. Doordat je wat meer moe wordt merk je dat sommige obstakels iets lastiger worden. Balans houden ging nog prima, de?Geronimo?was nog steeds leuk. Maar obstakels als?chop sticks werden iets lastiger om te doen. Ook leek het alsof de?great walls?steeds hoger werden. We zagen ook dat het parcours aangepast was. De eerste twee trenches waren dicht omdat er in het water een gevaarlijk hoogteverschil zat. Verder waren en bij de Pipe Runner een aantal touwen op hoogte aangebracht zodat mensen naar boven konden lopen.

Persoonlijk had ik deze ronde vooral moeite met de Pipe Runner. Na 36 kilometer en iets te weinig eten was de kracht er even uit en had ik vijf pogingen nodig voordat ik hem naar boven liep en daar over het randje geholpen werd. Maargoed, al had het met 42 pogingen gekost, Dutch Mud Men Never Give Up! Wederom dank dat we als marathoners voor mochten. Voor het eerst voelde ik ook flinke stroomschokken tijdens de Sizzler. Het lijkt toch met vermoeidheid te maken te hebben dat je ze meer voelt. Tjerk was de prijsuitreiking doen, dus die sloegen we even over. Onderweg waren we ook marathonloper Roy tegengekomen. Voor de rest liepen we intussen qua marathonlopers een beetje tussen de rest in. Klaar voor?the final lap!

[/toggle]

[toggle title=”Mud Masters Marathon ronde 4 – Victory!”]

De laatste zes kilometer zijn voor de vorm. Nu gaan we hem lekker uitlopen. De lopers die nu nog lopen doen allemaal de zes kilometer en lijken vooral uit groepjes te bestaan. Leuk! Het parcours wordt iedere ronde wat pittiger, dus ik kan me voorstellen dat hij zondag helemaal heerlijk was om te doen. Intussen is er ook wat meer?slo mo mud ontstaan, dus dat is mooi. Op het punt van de splitsing van de 6 en de 12?spelen we heel even met de gedachten om de 12 km nog een keer te nemen omdat we het zo naar ons zin hebben en eigenlijk niet willen dat het over is. Toch volgen we braaf de 6 km om de meeste vrijwilligers overal nog even te bedanken voor hun hulp en support aan ons.

Bij?Leggionnaire ramp komen we onze vaste medestrijder en held Dave van Stress’in Out tegen die in zijn derde ronde zit. Hij loopt altijd met een gasmasker om aandacht te vragen voor PTSS. Daarnaast heeft hij vandaag ook een rondje in het shirt van Wounded Warriors Nederland gelopen. Vandaag liep hij de hele marathon met een gasmasker. Wat een held!?Na een laatste bommetje draaien we het startterrein weer op en pakken we de laatste muurtjes mee. Het parcours lijkt intussen iets rustiger te zijn. Bij?Pipe Runner?wordt ik voor een laatste keer omhoog geholpen en vol adrenaline lopen we door de Sizzler heen. Victory!?Na vijf-en-een-half uur zijn we binnen.

[/toggle]

[toggle title=”Na de run”]

“Jammer dat het over is.” Dat was de eerste gedachte die in me opkwam. De hele dag was genieten geweest en we hebben honderden enthousiaste andere deelnemers ontmoet onderweg. Ergens was ik ook wel blij dat we er waren, nu kregen we eindelijk dat welverdiende biertje van Tjerk. Bedankt he!

We konden onszelf afspoelen bij de?Car Wash en omkleden in de gescheiden omkleedtenten. Vervolgens even het zout aanvullen met friet van ??n van de eetstands op het festivalterrein en we waren er weer klaar voor. Langzaam kwamen de laaste deelnemers binnendruppelen. Als allerlaatste kwam Dave, onze held met zijn gasmasker, aanlopen in de verte. Twee vrijwilligers van Mud Masters sprongen op de Pipe Runner om hem nog even te helpen mocht het nodig zijn. Onder luid gejuich ging hij als laatste man over de finish, respect!

[/toggle]

[toggle title=”Verbeterpunten”]

Hoe zeer we ons ook vermaakt hebben, verbeterpunten zijn er altijd. Te beginnen met twee kleine logistieke dingen. Wij reden zelf verkeerd en waren niet de enige. Volgende keer een Mud Masters bord met een pijl op de rotonde plaatsen scheelt al heel veel. Verder kregen we te horen dat een aantal mensen graag een plattegrond voor toeschouwers krijgen waarop de wandelroutes naar de obstakels staan.

Qua parcours mag hij van ons betreft ietsje zwaarder. Mud Masters is gemaakt met een stormbaan in het achterhoofd, waar bijvoorbeeld een Strong Viking gemaakt is met fitness in gedachten. Daarmee zie je dat de tweede dus ook meer een fullbody workout is. Het is ook wel goed dat er verschillen zijn tussen de runs zodat er voor iedereen een run tussen zit, maar het parcours was misschien iets te licht qua hardlopen. De vorige Mud Masters had voor mijn gevoel kilometers slo mo mud en dat was hier toch wel wat beperkt. Ook was het parcours een stuk vlakker dan een voorgaande keer of dan bijvoorbeeld een Strongmanrun. Wat dat betreft is het goed dat er een 18 kilometer komt de volgende editie van Mud Masters.

Ten slotte stonden er bij de nieuwe obstakels Splash Jump en de Pipe Runner rijen. Wij mochten zelf voor dus ik weet niet hoe lang mensen moesten wachten, maar wachten doe je natuurlijk liever niet. Gelukkig scheen de zon!

[/toggle]

[toggle title=”Conclusie”]

Qua ervaring zal ik deze nooit meer vergeten. Het parcours, de mooie nieuwe obstakels en de topsfeer onderweg maakten het tot een overgetelijke dag. Mud Masters is niet de allerzwaarste obstacle run, maar wel eentje die voor iedereen toegankelijk is. Het is ook goed om te zien dat Mud Masters zichzelf blijft vernieuwen en verbeteren. We kijken dan ook met smart uit naar de editie in Maart 2014. Wij staan al ingeschreven voor de 18KM, maar stiekem hoop ik op een koudere editie van de marathon. De eerste startvakken zijn al vol, schrijf je dus snel in!

[/toggle]

Alle supporters, prive-hulp, fotografen, vrijwillgers en crew bedankt voor deze dag, hij was onvergetelijk.?Heel veel respect voor iedereen die hem gelopen heeft en we zien jullie tijdens de Tough Dirt Run dit weekend!